• "Dziewczynka skacząca na skakance" to dobra i poruszająca lektura. Autorka porusza w niej trudne tematy. Przemoc fizyczna jak i psychiczna odciska wielkie piętno na człowieku i czasem trudno jest się z tego uwolnić. Ale warto komuś zaufać i poprosić o pomoc. Po przeczytaniu tej lektury mam mieszane uczucia, czuję duży niedosyt i rozczarowanie. Szczerze, to czegoś innego spodziewałam się po tej książce. Jak dla mnie została ona napisana chaotycznie i można się trochę gubić w wydarzeniach. Została też napisana zbyt ogólnikowo, a zakończenie w ogóle nie podobało mi się. Zostało za dużo pytań i za dużo niewiadomych. Książka jest ważna, potrzebna, jest króciutka (ma tylko 176 stron) i szybko się czyta, ale na mnie jako tako nie zrobiła wrażenia. To jest tylko moje zdanie i nie musicie brać je pod uwagę, bo każdy ma inny gust i każdemu co inne się podoba, więc najlepiej przeczytać samemu i wyrobić sobie swoje zdanie na temat książki.😉
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo