• Tytuł: Wszystkie białe damy • Autor: Piotr Borowiec • Wydawnictwo: Gmork • Data wydania: 14 stycznia 2015 • Liczba stron: 256 • Piotr Borowiec – studiował prawo na Uniwersytecie Rzeszowskim. Fan klasycznej literatury grozy i muzyki rockowej. Jest stałym wspó­łpra­cown­ikie­m bloga Okiem na Horror. Swoje teksty publikował w magazynach Krypta, Histeria, Grabarz Polski oraz Szortalu. • Śmierć nie jest taka niekonsekwentna dla tego, który umiera, nie wymaga tyle uporu ze strony tego, który zabija. • Autor umiejętnie włada językiem powodując, iż czytelnik z minuty na minutę ma więcej stron w swojej lewej ręce oraz z większą zaciętością wypełnia chwile bardzo ciekawymi opowiadaniami z pogranicza grozy i urban legend utrzymanych w nastroju ghost story. Bardzo spodobały mi się opisy, dzięki których dokładności z łatwością przenosiłem się w dane miejsce oraz patrzyłem na bohaterów, jakby stali przede mną. • Martwy, a to, co martwe, nie może odpowiadać. • Okładka jest bardzo ciekawa. Dominują na niej barwy, które oddają klimat tych trzynastu opowiadań: przygnębiające, powodujące, że pójście do łazienki w nocy jest niczym przemierzanie pustego cmentarza owianego mgłą. W tym samym klimacie są rysunki wewnątrz utworu, oddające emocje poszczególnych dzieł. Mistrzostwo. • Ból rodzi ból, który rodzi ból. • Książka rozpoczyna się wspaniałym opowiadaniem pt. "Czwarte użycie noża". Porusza ono bardzo ciekawe, a zarazem kontrowersyjne tematy, o których – niestety – często się milczy, puszczając je w niepamięć. Rozpoczynając je czytać, nie spodziewałem się zakończenia, które powoduje pewien niedosyt. Jedyne co jest dla mnie minusem to to, że ciągle poznawaliśmy nowych bohaterów, co powodowało mętlik. • Przecież cierpienie rodzi cierpliwość. • Pomimo tego, że autor napisał wszystkie utwory to każdą cechuje oryginalność oraz niep­owta­rzal­ność­ wątków. Całość owiana jest tajemnicą, która wywołuje niedosyt informacji oraz momentów zapierających dech w piersiach. Duchy, dusze i strzygi to tylko przedsmak tego, co zobaczycie w tej powieści. Będzie was dręczyło pytanie: Co dalej? Na które odpowiedź zna tylko i wyłącznie autor. • Pamięć to coś uniwersalnego, czego nie można cenzurować. • Podsumowując powyższe słowa: polski utwór godny polecenia i warty przeczytania przez wszystkich. Książka, która powinna stać się bestsellerem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo