• Rewelacyjna. Krótkie opowiadania, a każde to majstersztyk. Chwyta za gardło i trzyma. Tematy trudne, ale doskonale przedstawione. Każde słowo ma znaczenie. Gorąco polecam! Lektura obowiązkowa!
  • Mikołaj Grynberg dokonał sztuki nie lada: w małych formach przedstawił duże problemy. 23 marca minęła kolejna rocznica likwidacji krakowskiego getta.Miesiąc później obchodzimy rocznicę Powstania w getcie warszawskim. I co?Ano tyle, że dla wielu z nas nie ma znaczenia pochodzenie czy kolor skóry, ale nie dla wszystkich niestety. Wciąż można spotkać na murach obelżywe napisy, a wielu ludzi, szczególnie w małych miasteczkach, żyje w strachu, żeby się nie wydało, że pochodzą z rodzin żydowskich. Mikołaj Grynberg opowiada o ludziach, którzy swoją prawdziwą tożsamość poznali dopiero jako dorośli. Żyjąc w nieświadomości byli szczęśliwsi? Niektórzy z nich na pewno. Każdego roku w maju na krakowskim Kazimierzu odbywa się Noc Synagog. Można wtedy zwiedzać synagogi, posłuchać opowieści rabinów, poznać historię tego niezwykłego miejsca, jakim jest krakowski Kazimierz, a poza tym odbywają się ciekawe imprezy towarzyszące. Kiedyś wyświetlono film o ludziach, którzy niedawno dowiedzieli się o swoim pochodzeniu i szukają swoich korzeni, poznają historię swoich rodzin i cieszą się z tego, że odnajdują swoja prawdziwą tożsamość. Mikołaj Grynberg pisze o tej drugiej grupie, tej której wciąż towarzyszy lęk. tę książeczkę trzeba znać, żeby ... zrozumieć.
  • Krótkie formy. Rewelacja. Czasem mniej znaczy więcej. Bardzo, bardzo polecam.
  • Wstrząsająca, poruszająca, nad wyraz szczera, niepokojąca, a co najbardziej przerażające to to, że jest całkowicie autentyczna... Taka właśnie jest książka "Rejwach" Mikołaja Grynberga. • Składa się z kilkudziesięciu krótkich wypowiedzi potomków ludzi, którzy doświadczyli najo­krut­niej­szej­ zbrodni w dziejach ludzkości. Mowa tu o zagładzie Żydów w Auschwitz. Kolejne pokolenia napiętnowane tymi wydarzeniami muszą dalej z tym jakoś żyć... Okazuje się, że i dziś w świecie, gdzie tyle razy "wałkowany" jest temat tolerancji, wcale niełatwo jest być nawet Żydem. Polska to jednak kraj pełen uprzedzeń, stereotypów i nietolerancji wobec wszelkiej inności... Tego właśnie obawiają się bohaterowie "Rejwachu" . Boją się ujawnić przed światem swoją prawdziwą tożsamość, bo wiedzą, że mogłoby się to źle dla nich skończyć. Przykre to, ale jak się okazuje prawdziwe. W wielu przypadkach ich obawy są całkowicie uzasadnione i to jest najbardziej wstrząsające. Niby wolni, a jednak całkowicie zniewoleni w wyzwolonej już od wielu lat Europie. Różnica polega tylko na tym, że raczej w chwili obecnej nikt ich "nie zaprosi do gazu". W każdym bądź razie wszystko, co zostało wypowiedziane na kartach tej publikacji nie jest w stanie pomieścić mi się w głowie... Tragedia tych ludzi choć się pod względem historycznym skończyła, mimo wszystko "potajemnie" trwa nadal, tylko że przybrała znacznie odmienną formę. I tylko czas pokaże, czy momentami nawet nie równie brzemienną w swoich skutkach, jak ta wcześniejsza. Dlaczego nadal "bawimy się w Hitlerów w spodniach i spódnicach?" Straszne, naprawdę straszne...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo