• Ariel Castro - kierowca szkolnego autobusu, ojciec, sąsiad jak każdy inny - to właśnie on więził w swoim domu przez 10 lat trzy dziewczyny, w tym dwie główne bohaterki i zarazem autorki tej książki. • Amanda, Gina oraz Michelle zostały porwane i przetrzymywane wbrew swojej woli przez wiele lat. Przykute łańcuchem, wiecznie głodne, zamknięte w małych pokojach, codziennie gwałcone. Kobiety zebrały się na odwagę, by głośno mówić o tym co przeżyły i ujawniają w swojej książce szokujące szczegóły tych wydarzeń. • "Nadzieja. 10 lat w ciemności" jest lekturą przerażającą, ale historia dziewczyn z Cleveland jednocześnie pokazuje ile tak naprawdę człowiek jest w stanie znieść i przeżyć. Podczas jej czytania cały czas analizowałam zachowanie porwanych oraz ich oprawcy i wciąż zastanawiałam się co ja zrobiłabym na ich miejscu, jak zachowała w danej chwili i czy w ogóle dała radę, tak jak one, przeczekać 10 lat na odpowiedni moment do ucieczki. • Ponieważ książka jest opowiedziana przez same ofiary tym bardziej wpływa na emocje czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo