• To nie jest romantasy, tylko erotyk z silnymi akcentami S-M. Sztampowa fabuła, główny bohater gardzi i pomiata główną bohaterką, która pomimo tego ślini się ciągle na jego widok, bo to takie ciacho! • Dialogi między nimi pełne są przekleństw i wulgaryzmów. • Ale to nie koniec defektów tej książki - pełno jest tu nonsensownych pomysłów typu - osobiści rycerze królowej czołgają się (bo w upale w zbroi płytowej nie da się inaczej) do dzielnicy biedoty, szukając złodziejki. Serio, kolesie z ograniczoną ruchomością i złotymi (sic!) zbrojami wbijają do dzielnicy biedoty, zamiast wysłania czegoś w rodzaju straży miejskiej. • Dla mnie zdecydowanie wygrywa ona też w kategorii "biologicznej bzdury roku". Autorko, nawet jeśli nie chcesz korzystać ze sztucznej inteligencji, to wystarczy wyszukiwanie w Google, żeby się dowiedzieć, że żaden dorosły człowiek nie przeżyje na niecałej szklance wody dziennie, nawet w klimacie umiarkowanym. • Zupełną zagadką zostaje dla mnie brak tłumaczenia tytułu - Quicksilver to zwyczjnie rtęć, i nie jest tu nazwą własną np świata lub bohatera. • Najgorsze, co czytałam na przestrzeni 5 lat.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo