• "Wybieram miłość" to książka, która zdecydowanie oddała moje oczekiwania. Niestety, moje przypuszczenia się sprawdziły i powieść ta okazała się jeszcze gorsza niż jej pierwsza część. • Chciałabym móc powiedzieć coś dobrego o wyniku pracy jaką włożyła w tworzenie tej historii Molly McAdams, szkoda że nie potrafię tego uczynić. Akcja jest jeszcze mniej dynamiczna, mam wrażenie, że wszystko toczy się w jednym punkcie, w miejscu gdzie Harper miota się pomiędzy dwoma chłopakami, Chase'em a Brandonem. Nieszczęśliwie los zdecydował za naszą główną bohaterkę. To sprawiło, że czytelnik mógł poczuć jakiekolwiek uczucie w stosunku do tej książki niż tylko monotonię i bierność wszystkich bohaterów. Po tym wydarzeniu nie zmienia się praktycznie nic. Dlatego też ocena ta jest taka a nie inna. Po lekturze miałam wrażenie, że historia jest naciągana, mało realistyczna i wręcz absurdalna. Może gdyby zmienić charaktery głównych bohaterów i dodać im z dziesięć lat, wówczas całość byłaby całkiem interesującym materiałem na książkę. Teraz jednak zostawia wiele do życzenia... Brakuje akcji, nieprzewidywanych zdarzeń, wybryków losu, które nadałyby tej historii trochę smaku, a tak pomysł oceniam dobrze, ale wykonanie jest moim zdaniem tragicznie niedopracowane, jakby tworzone na prędkości i aby była "sztuka". Przykro mi to mówić, ale według mnie to prawda. • Przeczytałam tę książkę z czystej ciekawości i moja dociekliwość do poznania dalszych losów Harper została zaspokojona, może nie w taki sposób w jaki bym sobie życzyła, ale cóż. Jeśli jesteś po lekturze pierwszej części i zastanawiasz się czy czytać "Wybieram miłość" ja stanowczo odradzam, aczkolwiek jeśli jesteś zainteresowany pomimo wszystko, przeczytaj i sam wyrób sobie zdanie!
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo