• Skandale obyczajowe z jej udziałem były na ustach całego Paryża. Jej książki rozpętywały burze. Teraz - po blisko dziewięćdziesięciu latach od francuskiego wydania - ukazuje się po polsku Chéri: powieść, która zapewniła Colette niebywałą sławę. • Léa zbliża się do pięćdziesiątki. Choć powoli żegna się z profesją kurtyzany, wciąż ma ciało budzące pożądanie - dorodne, o piersiach i pośladkach jędrnych niczym ciało nimf na włoskich fontannach. Uwielbia przepych, dojrzałe wina i młodych mężczyzn. Tak młodych jak Chéri, dwudziestopięciolatek, którego kochanką i przyjaciółką była przez ostatnie sześć lat. Taka nierozwaga! - karci się w duchu. Chéri jest synem jej koleżanki po fachu, okrąglutkiej pani Peloux. Rozpieszczony i wypieszczony. Piękny, cyniczny i próżny. Postanowiono, że powinien się ożenić. Poślubia zatem młodziutką Edmée. Cóż, kiedy nie może zapomnieć o Léi, jej wygodnym, lekko upudrowanym ramieniu i ogromnym łożu w obitej jedwabiami sypialni... (nota wydawcy)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo