• Dom orchidei to powieść która rozgrywa się na dwóch płaszczyznach, współcześnie i w latach 1939-47. • Współcześnie: Julia po stracie męża i ukochanego synka podczas wypadku we Francji, wraca do domu swojej młodości Wharton Park, gdzie mieszkała z dziadkami. Tu spotyka obecnego właściciela posiadłości, Kita, który planuje sprzedaż upadającej i zadłużonej posiadłości i zaczyna między nimi iskrzyć, chociaż oboje są po przejściach. • Podczas remontu robotnicy znajdują pamiętniki z czasów II wojny pisane przez ówczesnego właściciela domu , który skrywa tajemnice rodziny sprzed lat. Babcia Julii która była pokojówką we dworze opowiada im, co się wtedy wydarzyło. • Julia i Kit zaczynają planować dalszą wspólna przyszłość, Julia wyjeżdża do Francji, żeby pożegnać się z przeszłością i wtedy jej życie po raz kolejny wywraca sie do góry nogami. • Wcześniej: Harry poślubia Olivię , wybucha wojna, wyjeżdża na front, trafia do obozu jenieckiego w Azji, potem na reko­nwal­esce­ncje­ do Bangkoku. Tam poznaje Lidie i zakochuje się w niej z wzajemności. Niestety musi wracać do Anglii, ale obiecuje Lidii, że wróci i sie z nią ożeni. Niestety umiera jego ojciec i Harry musi zająć sie majątkiem. Wysyła więc przyjaciela do Tajlandii, żeby odszukał Lidię. Ten po pewnym czasie wraca z dzieckiem, które Lidia prawie umierająca powierza opiece jej ojca. I tak dziecko Lidii i Harrego wychowuje się pod opieką przyjaciela Harrego, który nie wie o jego istnieniu, bo sam czeka na swojego prawowitego potomka. • Piękna i wzruszająca powieść o wielkie miłości, kłamstwach ,zdradzie i tajemnicach, które połączyły dwie rodziny. Polecam .
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo