• John Boyne to autor na miarę XXI wieku. Potrafi napisać fenomenalną książkę na każdy temat... • "Drabina do nieba" to opowieść o bezwzględnym, cynicznym, egoistycznym człowieku, który za wszelką cenę chce odnieść literacki sukces. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest pisarskim beztalenciem. Mimo wszystko nawet po trupach brnie do celu. Wykorzystując swą inteligencję, przebojowość oraz wdzięk Maurice Swift dosłownie owija sobie wokół palca niektórych ludzi. Śmiejąc się w duchu z ich naiwności i łatwowierności w łatwy sposób staje się zwykłym złodziejem pomysłów obcujących z nim pisarzy. Jest doskonałym manipulatorem, któremu zawsze udaje się osiągnąć to, na czym mu naprawdę zależy... A zależy mu tylko i wyłącznie na światowym sukcesie. Wszystko jednak, jak się okazuje ma swoje granice. Jak w każdej powieści, tak i w tej sprawiedliwości musi w końcu stać się zadość... • Poraz kolejny Boyne mnie zaskoczył swą pomysłowością. Fabuła tej powieści jest nietuzinkowa, kreacje bohaterów bardzo wyrafinowane, ale też wyraziste. Niezwykle plastyczny język i styl sprawia, że książkę tą czyta się bardzo szybko. Intryguje do samego końca... Polecam, jest to rzecz godna uwagi.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo