• Kiedy na szkolnym przejściu dla pieszych zamiast zrzędliwego pana Stopka pojawia się jego miła następczyni, grupa szkolnych przyjaciół rozpoczyna śledztwo. Rozwiązanie zagadki nie jest takie proste z uwagi na fakt, że szkolne Sekretarki nie chcą nawet rozmawiać z uczniami, a inni nauczyciele zdają się niewiele wiedzieć. • Kiedy jednak za starą szopą dzieci dostrzegają mgławicową chmurę, dodatkowo dowiadując się, że pan Stopek odszedł, nie mają wątpliwości, że mają do czynienia z powracającym widmem 👻 Z całych sił starają się więc pomóc duchowi przejść na "drugą stronę" • Wartka akcja, duża dawka humoru i nietuzinkowe, nieco przejaskrawione postacie to niewątpliwe zalety tej książki. A jak dodać do tego szczyptę zjawisk paranormalnych i nieco komiksowy styl zapisu opowieści - mamy naprawdę fajną propozycję dla młodego czytelnika 🙂 • Książka nadaje się do wieczornego czytania, jednak tutaj komiksowe wstawki są maleńkim utrudnieniem 😉 • Sugerowany wiek dla tej pozycji to 6+ i ja w pełni się z nim zgadzam 🙂
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo