29.07.2016 Bankiet wysuszonych kasztanów

„Bankiet wysuszonych kasztanów” to kolejna książka Joanny Stańdy i jak poprzednie dwie: „Dzieci Jonasza” oraz „Podszepty pychy”, także i w tej delektujemy się mistrzowskim opisem ludzkiej emocjonalności i życiowych doświadczeń. Na przykładzie losów pięciu pozornie przypadkowych kobiet w zaawansowanym wieku senioralnym, które z powodu różnych dolegliwości trafiają do szpitala na oddział geriatryczny i ulokowane zostają w jednej sali, czytelnik zostaje zaproszony do empatycznego wspó­łucz­estn­ictw­a w ich światach, zarówno w perspektywie indywidualnych przeżyć jak i wzajemnych, inte­rper­sona­lnyc­h relacji. Cechą char­akte­ryst­yczn­ą utworu jest barwna aranżacja dialogowa, bogaty w przygody scenariusz oraz sam język, za który autorka była już nagradzana w konkursach. Delektując się tą lekturą, emocjonalnie bardzo gładko, a przede wszystkim ze znaczną dozą wrażliwości i wyczucia wchodzimy w ludzką samotność i smutek, lęki i słabości, nieumiejętność i niemoc, poczucie krzywdy i winy, lecz także stany i nastroje z drugiego bieguna: poczucie humoru i żart, optymizm i entuzjazm, pomoc i zrozumienie, nadzieja i wiara, troska i współczucie.
autorzy365.pl
tylkorelaks.pl
autorzy365.pl

Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Psychoskok
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo