10.02.2016 Zatarty ślad. O 10 kwietnia 2010 r.

Czy możemy przejść obojętnie nad tym co wydarzyło się 10 kwietnia 2010 roku? Powiedzieć, że nie obchodzi nas to, co się wówczas stało? Że nie ma to dla nas żadnego znaczenia? Możemy. Autor książki "Zatarty ślad" do tego rodzaju osób jednak nie należy. Przez ponad pięć lat najpierw skrupulatnie gromadził wszystkie materiały związane ze Smoleńskiem, analizował je na licznych forach internetowych, by w końcu przedstawić nam propozycję całkowicie nowego odczytania tamtych wydarzeń. Robi to z wielką pasją i zaangażowaniem, wychodząc z założenia, że znajomość prawdy o Smoleńsku jest nam konieczna dla zbudowania autentycznej Wspólnoty. Nieskłóconej i niezantagizowanej Polski. Odczytany przez niego przebieg wydarzeń jest całkowicie zaskakujący. bo nie tylko nie przystaje on do ustaleń poczynionych przez Międzynarodowy Komitet Śledczy (MAK) i Komisję Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (zespół Millera), ale także przez Zespół Parlamentarny pod przewodnictwem Antoniego Macierewicza i do wyników badań Konferencji Smoleńskiej. Obraz tego dnia przedstawiony przez Romana Misiewicza, opiera się na relacjach wielu ze świadków tamtych wydarzeń i jest zupełnie inny niż wszystko co dotychczas w kwestii smoleńskiej powiedziano. Zmusza nas do myślenia, i niezależnie od tego, czy zgadzamy się z autorem co do jego widzenia tamtej rzeczywistości, to po przeczytaniu tej książki dojść możemy do jednego tylko wniosku - jak bardzo prawda o Smoleńsku, prawda o nas samych, nie przystaje do naszych wyobrażeń.
autorzy365.pl


Zatarty.jpg Zatarty
jpg, 114 KiB, 558x800
Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Psychoskok
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo