Dla mnie to samo

Autor:
Agnieszka Drotkiewicz
Ilustracje:
Zofia Dzierżawska-Bojanowska
Wydawca:
Lampa i Iskra Boża (2006)
ISBN:
978-83-89603-46-3
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
2.0

Akcja powieści rozgrywa się we współczesnej Warszawie, łącząc przeżycia eks-stewardessy, jej skromnej córki-bibliotekarki, puszczalskiej recepcjonistki, cynicznego lekarza, romantycznego nauczyciela oraz przebojowej prezenterki telewizyjnej. Ale nie satyra na ich środowiska jest celem pisarki, lecz ukazanie istniejących między nimi toksycznych więzi. W prozie Agnieszki Drotkiewicz ludzie ciągną ku sobie, ale też manipulują innymi, ranią się bardzo boleśnie i cierpią, nie dorastając do swych marzeń. Tę bolesność międzyludzkich relacji autorka przedstawia z namacalną nieledwie ostrością i godnym uwagi stylistycznym kunsztem.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Co sprawia, że „Dla mnie to samo” nie jest „książką do poduszki”. Wynik tych rozważań jest dość zaskakujący: „w prozie Agnieszki Drotkiewicz ludzie ciągną ku sobie, ale też manipulują innymi, ranią się bardzo boleśnie i cierpią, nie dorastając do swoich marzeń”. Właśnie te problemy relacji międzyludzkich, przedstawione przez pisarkę w sposób brutalnie rzeczywisty, okazują się problemem dotyczącym każdego z nas. Uczestniczki dyskusji uświadomiły sobie, że trudno jest czytać o sprawach tak bezpośrednio związanych z nami i z naszym codziennym życiem. • Jednak mimo iż książka Agnieszki Drotkiewicz nie jest „książką do poduszki”, jest z pewnością lekturą niezwykle wartościową i uświadamiającą, że słowa, które wypowiadamy, mogą pomóc w komunikacji, mogą wiele wyrazić, ale mogą też głęboko zranić a nawet zerwać budowane przez lata więzi z innymi.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo