Brudne serca:

jak zafałszowaliśmy historię chłopców z lasu i ubeków

Autor:
Anna Karolina Kłys
Wydawcy:
Legimi (2019)
Wielka Litera (2014-2019)
Wydane w seriach:
Strefa Reportażu
ISBN:
978-83-64142-34-5
Autotagi:
druk
literatura
4.0 (6 głosów)

"Brudne serca" Anny K. Kłys to nowy tytuł w serii Strefa Reportażu; spisana na podstawie zachowanych dokumentów historia dwóch młodych Polaków, którzy w pierwszych latach po II wojnie światowej prowadzą ze sobą nawzajem śmiertelny pościg - jeden jest funkcjonariuszem UB, drugi chłopakiem z lasu. Obraz, z nadzwyczajnym zaangażowaniem odmalowany przez poznańską reporterkę Annę Kłys, jest zaskakujący - ubek jest członkiem plutonów egzekucyjnych rozstrzeliwujących politycznych wrogów, ale kilkakrotnie składa wnioski o zwolnienie ze służby, z kolei walczący o wolną Polskę partyzant wmieszany jest w sytuacje, które bojownikowi o wolność nie przynoszą chwały. Jakby nie dość było tego zapętlenia w bratobójczej walce, w trakcie pisania książki Kłys znajduje w papierach IPN informację, która przewraca do góry nogami jej życie rodzinne - dowiaduje się, że jej ojciec był etatowym pracownikiem SB i prowadził działania w sprawie związanej z chłopakiem z lasu. Losy konkretnych ludzi w pierwszych latach wprowadzania komunizmu w Polsce, ale też dygresje do lat późniejszych, stają się w reportażu Kłys zapierającą dech w piersiach opowieścią o naszej powikłanej, często do dziś niewyjaśnionej historii najnowszej. Historii, o którą zażarcie się spieramy i która czasami decyduje o naszych współczesnych wyborach.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Książka pokazująca, że po wojnie nie dało się jednoznacznie określić, kto jest czysty, a kto nie. Autorka przebrnęła przez tony dokumentów w Instytucie Pamięci Narodowej i dowiedziała się też paru rzeczy o własnej rodzinie. •
  • Historia z poziomu widzenia zwykłych ludzi. Czyli coś z czym nie mamy do czynienia na co dzień.
  • Książka ma na celu próbę nakłonienia społeczeństwa do zaprzestania w jakikolwiek sposób napiętnowania ludzi oddanych reżimowi komunistycznemu...w tym i jej własnego ojca. • Autorka robi to w bardzo zawoalowany sposób.Owszem, krytykuje ich , ale jednocześnie stara się usprawiedliwiać, choćby opisami w jakich to trudnych warunkach mieszkaniowych i z jakimi problemami dnia codziennego musiał się parać człowiek "im oddany", wykonawca wyroków (poprzez strzał w tył głowy, notabene sowiecki sposób wykonywania wyroków)na ludziach podziemia. • Tak jakby inni żyli w innej Polsce i mieli lepiej. • Tak na prawdę odkrywa się w momencie gdy pisze że tech którzy popierali komunistyczny reżim nie było kilkudziesięciu , czy kilkuset , ale wielokrotnie więcej i w związku z tym powinniśmy się zastanowić czy należy ich piętnować bo może i w naszym domu ,a na pewno w naszej rodzinie ktoś taki musi się znaleźć. • I właśnie te słowa najlepiej świadczą o jej intencji.
  • Świetnie napisana. Oszczędnie, a wspaniale prowokując pytania, wątpliwości, przemyślenia. Autorka raczej pyta niż odpowiada, nie definiuje czerni i bieli, "natrętnie" jednak krąży wokół pojęcia "przyzwoity człowiek". Wciągająca i poruszająca, lektura godna polecenia czytelnikom w różnym wieku. zdecydowanie warto sięgnąć.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo