Brudne serca:

jak zafałszowaliśmy historię chłopców z lasu i ubeków

Autor:
Anna Karolina Kłys
Wydawcy:
Legimi (2019)
Wielka Litera (2014-2019)
Wydane w seriach:
Strefa Reportażu
ISBN:
978-83-64142-34-5
Autotagi:
druk
literatura
4.0 (6 głosów)

"Brudne serca" Anny K. Kłys to nowy tytuł w serii Strefa Reportażu; spisana na podstawie zachowanych dokumentów historia dwóch młodych Polaków, którzy w pierwszych latach po II wojnie światowej prowadzą ze sobą nawzajem śmiertelny pościg - jeden jest funkcjonariuszem UB, drugi chłopakiem z lasu. Obraz, z nadzwyczajnym zaangażowaniem odmalowany przez poznańską reporterkę Annę Kłys, jest zaskakujący - ubek jest członkiem plutonów egzekucyjnych rozstrzeliwujących politycznych wrogów, ale kilkakrotnie składa wnioski o zwolnienie ze służby, z kolei walczący o wolną Polskę partyzant wmieszany jest w sytuacje, które bojownikowi o wolność nie przynoszą chwały. Jakby nie dość było tego zapętlenia w bratobójczej walce, w trakcie pisania książki Kłys znajduje w papierach IPN informację, która przewraca do góry nogami jej życie rodzinne - dowiaduje się, że jej ojciec był etatowym pracownikiem SB i prowadził działania w sprawie związanej z chłopakiem z lasu. Losy konkretnych ludzi w pierwszych latach wprowadzania komunizmu w Polsce, ale też dygresje do lat późniejszych, stają się w reportażu Kłys zapierającą dech w piersiach opowieścią o naszej powikłanej, często do dziś niewyjaśnionej historii najnowszej. Historii, o którą zażarcie się spieramy i która czasami decyduje o naszych współczesnych wyborach.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Książka pokazująca, że po wojnie nie dało się jednoznacznie określić, kto jest czysty, a kto nie. Autorka przebrnęła przez tony dokumentów w Instytucie Pamięci Narodowej i dowiedziała się też paru rzeczy o własnej rodzinie. •
  • Historia z poziomu widzenia zwykłych ludzi. Czyli coś z czym nie mamy do czynienia na co dzień.
  • Książka ma na celu próbę nakłonienia społeczeństwa do zaprzestania w jakikolwiek sposób napiętnowania ludzi oddanych reżimowi komunistycznemu...w tym i jej własnego ojca. • Autorka robi to w bardzo zawoalowany sposób.Owszem, krytykuje ich , ale jednocześnie stara się usprawiedliwiać, choćby opisami w jakich to trudnych warunkach mieszkaniowych i z jakimi problemami dnia codziennego musiał się parać człowiek "im oddany", wykonawca wyroków (poprzez strzał w tył głowy, notabene sowiecki sposób wykonywania wyroków)na ludziach podziemia. • Tak jakby inni żyli w innej Polsce i mieli lepiej. • Tak na prawdę odkrywa się w momencie gdy pisze że tech którzy popierali komunistyczny reżim nie było kilkudziesięciu , czy kilkuset , ale wielokrotnie więcej i w związku z tym powinniśmy się zastanowić czy należy ich piętnować bo może i w naszym domu ,a na pewno w naszej rodzinie ktoś taki musi się znaleźć. • I właśnie te słowa najlepiej świadczą o jej intencji.
  • Świetnie napisana. Oszczędnie, a wspaniale prowokując pytania, wątpliwości, przemyślenia. Autorka raczej pyta niż odpowiada, nie definiuje czerni i bieli, "natrętnie" jednak krąży wokół pojęcia "przyzwoity człowiek". Wciągająca i poruszająca, lektura godna polecenia czytelnikom w różnym wieku. zdecydowanie warto sięgnąć.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo