Po prostu wszechświat:

proste odpowiedzi na trudne pytania

Tytuł oryginalny:
Tweeting the universe
Autorzy:
Marcus Chown
Govert Schilling
Tłumaczenie:
Govert Schilling
Sebastian Szymański
Wydawcy:
Prószyński i Spółka (2013)
Prószyński Media (2013)
ISBN:
978-83-7839-473-0
Autotagi:
druk
książki
4.0

Dwóch znakomitych popularyzatorów nauki odpowiada na 140 najważniejszych pytań w fizyce i astronomii, streszczając istotę każdej kwestii w twittach o długości 140 znaków. Marcus Chown i Govert Schilling zabierają nas w wyjątkową podróż po Wszechświecie, odpowiadając na pytania - od najbardziej podstawowych: Dlaczego niebo jest ciemne w nocy? Dlaczego gwiazdy migoczą?; do najtrudniejszych: Czym są kwazary? Co działo się przed Wielkim Wybuchem? Niektóre z pytań stawianych w tej błyskotliwej i pouczającej książce są równie zaskakujące, jak odpowiedzi na nie. Czy jest możliwe, że wszystkie galaktyki, które widzimy przez teleskop, są tylko złudzeniem optycznym? Czy dałoby się pływać na księżycu Saturna Tytanie? Dlaczego Księżyc nie spada? (jak się okazuje, wcale niegłupie pytanie). I czy Saturn pływałby w wystarczająco wielkiej wannie wypełnionej wodą?
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Tym razem wydawnictwo Prószyński i S-ka częstuje nas czymś innym niż książki z serii „Na ścieżkach nauki”. Ostatnimi czasy portale społecznościowe zawładnęły wyobraźnią mas i wiele znanych osobistości lubi publikować na Facebooku czy Twitter rozmaite kontrowersyjne wypowiedzi (o papieżach, członkach wrogiej partii politycznej, itp.). Jak się okazuje, naukowcy również używają tego typu narzędzi, ale w celu zgoła szla­chet­niej­szym­ – by popularyzować naukę – i twittują na tematy związane z dziedzinami, którymi się zajmują. „Po prostu Wszechświat” Marcusa Chowna i Goverta Schillinga różni się od większości popu­larn­onau­kowy­ch pozycji wydawnictwa, gdyż mówi o rzeczach podstawowych w prosty i nies­komp­liko­wany­ sposób.
  • Ciekawa, prosta książka, częściowo przypominająca to, czego się uczyło w szkole (lub raczej to, czego powinno się uczyć w szkole), częściowo podająca nowe informacje i w przystępny sposób tłumacząca działanie wszechświata.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo