Żywot własny

Autor:
Benjamin Franklin (1706-1790)
Tłumacz:
Julian Stawiński (1904-1973)
Wydawca:
Państwowy Instytut Wydawniczy (1960)
Autotagi:
druk
Źródło opisu: Krośnieńska Biblioteka Publiczna - Katalog główny
5.0 (2 głosy)
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Żywot własny” • Autor: Benjamin Franklin • Moja ocena: 10/10 • „Żywot własny” autorstwa Benjamina Franklina to fascynująca autobiografia jednego z najbardziej wpływowych myślicieli i działaczy amerykańskiego Oświecenia. Książka nie tylko ukazuje drogę życiową autora – od skromnych początków drukarza po współtwórcę nowoczesnego państwa – ale również stanowi inspirujące świadectwo pracy nad sobą, samodyscypliny i konsekwencji w dążeniu do celów. • Publikacja zachwyca prostotą i klarownością języka. Franklin pisze przystępnie, bez zbędnego patosu, a jednocześnie z dużą dozą autorefleksji i humoru. Szczerość, z jaką opisuje własne sukcesy i porażki, sprawia, że książka nabiera uniwersalnego wymiaru. Można ją odczytywać nie tylko jako klasyczne dzieło auto­biog­rafi­czne­, ale również jako swoisty poradnik rozwoju osobistego, oparty na wartościach takich jak pracowitość, skromność, samo­dosk­onal­enie­ i troska o dobro wspólne. • Zawarte w książce refleksje Franklina nad moralnością, edukacją, społeczeństwem i polityką nie straciły na aktualności mimo upływu ponad dwóch stuleci. Warto również zwrócić uwagę na styl – zwięzły, elegancki, a przy tym pełen inteligentnych obserwacji. • Zdecydowanie polecam tę pozycję nie tylko miłośnikom historii i biografii, ale każdemu, kto poszukuje inspiracji do mądrzejszego i bardziej świadomego życia. To książka, do której warto wracać. • ** 20:40 * 20.05.2025 * 47/2025 *
    +2 wyrafinowana
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo