Wojna w Europie:

wspomnienia niemieckiego dowódcy obrony Monte Cassino

Tytuł oryginalny:
Krieg in Europa
Autor:
Fridolin von Senger und Etterlin (1891-1963)
Tłumacz:
Michał Górny
Przedmowa:
Matthew Parker
Wstęp:
Matthew Parker
Wydawca:
Dom Wydawniczy Rebis (2013)
Wydane w seriach:
Historia
Historia - Rebis
ISBN:
978-83-7510-896-5
Autotagi:
autobiografie
druk
historia
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka

Generał Frido von Senger und Etterlin (1891-1963) to postać nietuzinkowa. Zdeklarowany antynazista, był zarazem jednym z najbardziej skutecznych generałów walczących pod rządami Hitlera. Pochodził z arystokratycznej, katolickiej rodziny z Badenii. Przez dwa lata studiował w Oksfordzie, gdzie narodziła się jego fascynacja Anglią. Podczas I wojny światowej walczył w okopach, a później służył jako młody oficer w Reichswerze, gdzie początkowo skłaniał się do kawalerii. Do ataku na Francję w 1940 roku prowadził już brygadę zmotoryzowaną, wspierającą między innymi rajdy Rommla. Pod koniec 1942 roku jako dowódca 17. Dywizji Pancernej brał udział w walkach o odblokowanie wojsk niemieckich pod Stalingradem, a w 1943 roku trafił na śródziemnomorski teatr działań wojennych. Toczył walki na Sycylii, Sardynii i Korsyce, umiejętnie ewakuując niemieckie wojska, potem objął dowództwo XIV Korpusu Pancernego. Kierował obroną Monte Cassino, następnie walczył m.in. w Toskanii i na linii Gotów.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bezcenne dla pasjonatów historii i militariów wspomnienia dowódcy obrony Monte Cassino. • Generał Frido von Senger und Etterlin (1891-1963) to postać nietuzinkowa. Zdeklarowany antynazista, był zarazem jednym z najbardziej skutecznych generałów walczących pod rządami Hitlera. Pochodził z arystokratycznej, katolickiej rodziny z Badenii. Przez dwa lata studiował w Oksfordzie, gdzie narodziła się jego fascynacja Anglią. • Podczas I wojny światowej walczył w okopach, a później służył jako młody oficer w Reichswerze, gdzie początkowo skłaniał się do kawalerii. Do ataku na Francję w 1940 roku prowadził już brygadę zmotoryzowaną, wspierającą między innymi rajdy Rommla. Pod koniec 1942 roku jako dowódca 17. Dywizji Pancernej brał udział w walkach o odblokowanie wojsk niemieckich pod Stalingradem, a w 1943 roku trafił na śródziemnomorski teatr działań wojennych. Toczył walki na Sycylii, Sardynii i Korsyce, umiejętnie ewakuując niemieckie wojska, potem objął dowództwo XIV Korpusu Pancernego. Kierował obroną Monte Cassino, następnie walczył m.in. w Toskanii i na linii Gotów. • W autobiografii von Senger barwnie opisuje swoje losy na frontach II wojny światowej, uzupełniając je interesującymi refleksjami. Znajdziemy tu informacje na temat specyfiki walk prowadzonych na wyspach, przemyślenia dotyczące przyczyn klęski III Rzeszy, ocenę strategii aliantów i rzadko prezentowany niemiecki punkt widzenia na kampanię włoską. • Polskie wydanie specjalnym wstępem wzbogacił Matthew Parker, autor jednej z najlepszych monografii bitwy o Monte Cassino (łączny nakład w Polsce przekroczył 45 tys. egz.). (nota wydawcy)
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo