Colette

Tytuł oryginalny:
Tata
Autor:
Valérie Perrin
Tłumacz:
Joanna Stankiewicz-Prądzyńska
Wydawca:
Wydawnictwo Albatros (2025)
ISBN:
978-83-8361-636-0, 978-83-8361-690-2
978-83-8361-690-2
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
reprodukcje
rodzina
4.7 (3 głosy)

Najnowsza powieść Valérie Perrin, zdobywczyni statuetki bestsellera empiku 2024 w kategorii literatura piękna, dwukrotnie nominowanej do tej prestiżowej nagrody. Książka, która już trzy dni po premierze znalazła się we Francji na pierwszych miejscach list bestsellerów! Zawikłane ludzkie losy. Mistrzowska intryga, tajemnica, która do ostatniej strony wstrzymuje oddech czytelnikom. Nikt nie umiera dwa razy… A jednak... Jest rok 2010. Agnes wciąż nie może się pogodzić z tym, że została porzucona przez męża, który odszedł do młodszej kobiety, zwłaszcza że sama jako reżyserka wybrała ją na jego partnerkę filmową. Kiedy zmaga się z zawirowaniami we własnym życiu, otrzymuje telefon z żandarmerii w burgundzkim miasteczku Gueugnon z informacją o śmierci jej ciotki, Colette Septembre. Tylko że ta zmarła trzy lata wcześniej. Agnes jedzie do Burgundii i próbując odkryć, kto tak naprawdę został wówczas pochowany na cmentarzu w Gueugnon, stopniowo zdaje sobie sprawę, jak niewiele wiedziała o kobiecie, u której w dzieciństwie i młodości spędzała wakacje. W prywatnym śledztwie pomagają jej przyjaciele z dawnych lat i detektyw z wydziału dochodzeniowego policji, osoby z tak ciekawą historią, że każde z nich mogłoby być bohaterem oddzielnej powieści. Dzięki nim Agnes dowiaduje się wiele zaskakujących rzeczy na temat ciotki, na przykład tego, że była fanką miejscowej drużyny piłkarskiej, która w 2000 roku nieoczekiwanie dostała się do finału Pucharu Ligi Francuskiej i wygrała ze słynnym Paris Saint-Germain. Rozwikłanie zagadki i dopasowanie do siebie fragmentów układanki, obejmującej losy wielu ludzi – w tym również Agnes – wiąże się z tajemniczym zniknięciem jej ciotki na kilka dni po tym legendarnym meczu. A wskazówek, gdzie szukać prawdy, udzieli sama Colette Septembre. [Opis pochodzi ze strony www.azymut.pl].
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Powieść Perrin to wciągająca i dobrze napisana historia, która przykuwa uwagę od pierwszych stron. Autorka z powodzeniem buduje klimat oraz portretuje interesującą bohaterkę. Niestety, zakończenie wypada słabiej – jest zbyt rozwleczone i wyraźnie traci tempo, co może znużyć czytelnika. Mimo tego mankamentu, książka pozostawia bardzo dobre wrażenie.
  • Agnes otrzymuje telefon z informacją, że jej ciotka Collette umarła. Ta wiadomość jest dla niej wielkim zaskoczeniem i pomyłką, bo przecież trzy lata wcześniej Colette odeszła z tego świata. Pomyłki nie ma, to na pewno jest Colette. Przed Agnes trudna zagadka do rozwiązania, kto w takim razie umarł trzy lata temu? • Odkrywanie prawdy o swojej ciotce to niczym otwarcie puszki Pandory przez Agnes, a raczej walizki z kasetami, które pozostawiła jej ciotka. Kiedy zaczyna je odsłuchiwać, spokojny głos kobiety przenosi nas w odległą przeszłość, gdzie poznajemy jej historię życia. To dramatyczne wydarzenia, które na zawsze odbiły się na Colette. Jej wybory będą miały przykre konsekwencje. Tajemnice i sekrety w swoim mroku, ujawniają się dopiero po jej śmierci, pozostawiając Agnes informacje, które są zaplątane i zagubione. • Z pozoru cicha, wręcz niewidzialna ciotka, niosła na swoich barkach przeszłość rodziny, przyjaciół. Chroniła i zakrywała, to co miało być niewidzialne. Potrafiła być dla wszystkich, aby zaspokoić potrzeby najbliższych. Jej historia zaczyna otwierać rany Agnes, która wciąż w skrytości kocha byłego męża. Dziewczyna ma wiele pytań i chce otrzymać odpowiedzi. Prawda o najbliższych dotyka, rozbija emocjonalnie. Przeszłość nagle styka się z tera­źnie­jszo­ścią­ i niczym niszczycielskie tornado rozsypuje wszystko, nie dając szansy na chwilę refleksji. • Książka w odbiorze nie jest łatwa, wielowątkowość może chwilami zmęczyć. Przeskoki czasowe muszą być dobrze przez czytelnika rejestrowane, aby wiedzieć, w jakim miejscu się znajduje. Jest intrygująca i jednocześnie melancholijna. Według mojej oceny nie otrzymacie czegoś szybkiego, napędzającego. • Książka Valerie Perrin nie porwała mnie do tego stopnia, aby być nią bezgranicznie zafascynowaną. Miałam momenty takiego znużenia, lekkiego zmęczenia. Mimo wszystko zachęcam do poznania książki i wyrobienia swojego własnego zdania.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo