Rzeźnia numer pięć czyli Krucjata dziecięca czyli Obowiązkowy taniec ze śmiercią

chwilami śmieszna ale też przerażająca, czyta się bardzo lekko

"Rzeźnia...", mimo że dotyczy wojny ( bombardowania Drezna przez wojska alianckie w 1945 roku) to zdecydowanie powieść antywojenna. • Vonnegut napisał powieść antywojenną, po trosze autobiografię, bo napisał o tym co sam przeżył. Nie gloryfikuje wojny, nie pisze o wojnie z patosem, nie pisze o jej tragizmie. Wojna jest wpisana w historię świata, zawsze będzie. Nie ma wygranych i przegranych. Wojna nie kończy się w momencie podpisania pokoju, w umysłach żołnierzy cały czas trwa. Towarzyszy im przez resztę życia. I tak jak Vonnegut czy jego bohater Pilgrim muszą żyć z jej piętnem. Vonnegut wręcz wyśmiewa gloryfikację ocalałych z wojny, bo w wojnie tak naprawdę brały udział dzieci. Przerażone, rzucone w piekło wojny. • Zdarza się, to zdanie jak mantra powraca na kartach powieści. Sprawia, że czytelnik chcąc nie chcąc staje się obserwatorem zdarzeń. Wprowadza nastrój obojętności i dystansuje nas do tych zdarzeń. Ktoś umiera. Zdarza się. Wypadek samochodowy. Zdarza się. Codziennie czytamy i oglądamy informacje o tragediach i dramatach, ale nas to nie dotyczy. Zdarza się, ale nie nam. Jeśli czegoś nie przeżyjemy, ciężko nam to zrozumieć. Zdarza się Vonneguta, przygnębia. Jest jak znieczulica i brak empatii. Często jesteśmy tylko obserwatorami, a nie uczestnikami, nie angażujemy się emocjonalnie w to co się dzieje, czy działo się gdzieś, kiedyś. Zdarza się i zdarzać będzie. • Vonnegut stworzył wspaniałą powieść. Zawiłą, skomplikowaną, miejscami absurdalną. To niezwykłe połączenie science- fiction z dramatem wojennym i komedią. • I nie wierzcie Vonnegutowi, który napisał że to nie jest jego najlepsza powieść, dla mnie jest genialna. To książka której się nie zapomina. • Marta Ciulis- Pyznar

Zawsze chciałam przeczytać wspomnienia autora z bombardowania Drezna Trochę to powiastka filozoficzna przez co bardziej ciekawa