Posługując się historią mówioną, konfrontując różne źródła osobowe (nieraz sprzeczne), zestawiając je z dokumentami, zarówno wytworzonymi przez działaczy Solidarności, jak i przez SB i funkcjonariuszy innych służb PRL, badaczka pieczołowicie rekonstruuje prawdę historyczną o warunkach funkcjonowania mediów oporu, o twórcach, konstruktorach i wynalazcach, inżynierach, programistach, haktywistach i oddolnych dziennikarzach prasowych, radiowych i filmowcach-dokumentalistach, reprezentantach rodzącej się kultury oporu. Można powiedzieć, że jest to archeologia mediów w czystej postaci, rekonstrukcji podlegają bowiem zarówno media, aparaty medialne, ekologie medialne, jak i sieci społeczne. dr hab. Anna Maj, prof. UŚ Na podkreślenie zasługuje niezwykle staranna, wszechstronna kwerenda archiwalna i wykorzystanie historii mówionej, znakomita orientacja w literaturze przedmiotu, a także umiejętność kompetentnej analizy i przystępnego przedstawienia jej efektów. Chciałbym podkreślić znawstwo, z jakim Autorka opisuje funkcjonowanie systemów technologicznych obejmujących techniki druku, urządzenia nadawczo-odbiorcze czy techniki komputerowe. dr hab. Sławomir Łotysz, prof. PAN
