Stworcio nie lubi swojej pupy

Autorzy:
Bruno Salamone
Antoine Dole
Mr Tan
Ilustracje:
Bruno Salamone
Małgorzata Maria Grąbczewska
Tłumacz:
Małgorzata Maria Grąbczewska
Wydawca:
Babaryba.pl Maria Włodarska (2024)
ISBN:
978-83-67943-09-3
Autotagi:
druk
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań

Książka o samoakceptacji i wzmacnianiu poczucia własnej wartości nie tylko dla dzieci! Przesłodki Stworcio, który mieszka w szafie w pokoju u małego chłopca, nie lubi w sobie wielu rzeczy: swojego nosa, podbródka, stóp, dłoni, a nawet pupy! Czy domyślacie się, kto mu pomoże siebie zaakceptować? STWORCIO NIE LUBI SWOJEJ PUPY to bardzo pomocna książka w pracy nad samoakceptacją, ciałopozytynością i wzmacnianiem poczucia własnej wartości. Wspaniały pretekst do przemyśleń i dyskusji z dzieckiem nad wyjątkowością każdej osoby. Przesłodkie ilustracje oraz bardzo czuła narracja pomagają czytelnikom zaakceptować siebie takimi, jakimi są i zapobiec powstawaniu kompleksów. Bo samoakceptacja to psychologiczny fundament, na którym budujemy poczucie własnej wartości i niezbędną w szczęśliwym życiu pewność siebie. Historia chłopca i jego Stworcia udowadnia, że każdy jest wyjątkowy i wartościowy. Książka w mądry i dowcipny sposób uczy empatii wobec innych, wspiera ciałopozytynowść, wzmacnia rozwój zdrowego poczucia własnej wartości. ...W mojej szafie mieszka Stworcio. To mój osobisty potwór. Stworcio niczego w sobie nie lubi. Gdy patrzy na siebie w lustrze, to zawsze coś wydaje mu się za duże lub za małe i nic mu się w sobie nie podoba. A ja chcę mu udowodnić, jak bardzo się myli. Bo uważam, że mój Stworcio jest przewspaniały!
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo