Jezus umarł w Polsce

Wywiad:
Mikołaj Grynberg
Wydawca:
Wydawnictwo Agora (2023)
ISBN:
978-83-268-4246-7
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
Źródło opisu: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie - Katalog centralny filii
5.0 (2 głosy)
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Jezus umarł w Polsce” to lektura obowiązkowa. Reportaż Mikołaja Grynberga przedstawia historie ludzi, którzy bezinteresownie zaangażowali się w pomoc uchodźcom, pojawiającym się u naszej wschodniej granicy. Ich opowieści są wstrząsające, niesamowite, momentami trudno jest w nie uwierzyć. Żyjemy w XXI wieku, w niby cywilizowanym państwie, a pojawia się znów temat, którego nasz kraj nie ogarnia w sposób ludzki, zgodny z prawem i obowiązującymi przepisami. Tym samym kolejny raz nie zdajemy egzaminu z testu człowieczeństwa. Temat jest niewątpliwie trudny i bardzo złożony. Uchodźcy skrywają się w naszej Puszczy Białowieskiej w sposób nieświadomy działając również niejednokrotnie na niekorzyść tamtejszego ekosystem itd. I jak widać władzom to nie przeszkadza. „Wolontariusze” działają w partyzantce, by tym skrajnie wyziębionym, wygłodzonym, znajdującym się w bardzo złym stanie zdrowia ludziom pomóc, chociażby w stopniu minimalnym. Ukrywają ten fakt przed wszystkimi: władzami, sąsiadami, a nawet bliskimi. Próbują pomóc w tym kryzysie humanitarnym, często kosztem swego zdrowia psychicznego. Cierpią na tym również ich bliscy, zaniedbywane są ich gospodarstwa domowe. Niektórzy z nich tak mocno zaangażowali się w pomoc imigrantom, że nie byli w stanie realizować swych obowiązków w miejscach zatrudnienia. Nie wszystkim jednak da się pomóc. Wielu traci życie na granicy, są wielokrotnie wręcz przerzucani ponownie na stronę białoruską. Mimo wszystko reportaż ten to opowieść o pięknych gestach ludzi, dla których niesienie pomocy innym, stanowi najważniejszą wartość w życiu. Polecam publikację. Nie można przejść obok niej obojętnie. Nie da się…
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo