Skazana

Autor:
Hannah Kent
Tłumacz:
Jan Hensel
Wydawca:
Prószyński Media (2013)
Wydane w seriach:
Duże Litery
Duże Litery (Prószyński i S-ka)
ISBN:
978-83-7839-603-1, 978-83-7961-601-5
Autotagi:
biografie
druk
powieści
3.6 (9 głosów)

To powieść, która wnika pod skórę, doprowadza krew do wrzenia, porusza do głębi... W roku 1829 w północnej Islandii Agnes Magnusdottir zostaje skazana za współudział w brutalnym morderstwie popełnionym na dwóch mężczyznach. Agnes ma czekać na egzekucję w gospodarstwie przedstawiciela miejscowej władzy, urzędnika okręgowego Jona Jonssona, jego żony i dwóch córek. Przerażona obecnością morderczyni pod swoim dachem rodzina unika z nią wszelkich rozmów. Tylko Toti, młody wikariusz wyznaczony na opiekuna duchowego Agnes, próbuje ją zrozumieć, starając się uchronić jej duszę przed potępieniem. Kiedy mija lato i nadchodzi surowa zima, a trudy wiejskiego życia zmuszają domowników do pracy ramię w ramię, mieszkańcy zagrody zaczynają lepiej poznawać Agnes. A gdy zbliża się dzień egzekucji, wszystkich dręczy pytanie: zabiła czy nie? Oparta na faktach powieść "Skazana" to głęboko wzruszająca opowieść o wolności osobistej: o tym, jak nas widzą, w przeciwieństwie do tego, za kogo sami się uważamy, i o tym, jak można zaryzykować wszystko dla miłości.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bardzo ciężkie warunki życia na Islandii w pierwszej połowie XIX wieku, oczekiwanie na wyrok śmierci i egzekucję- to wszystko sprawia, że książka jest mroczna, klimatyczna i pewnie dlatego tak wciągająca. Z okładki dowiemy się, iż powieść oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Tytułowa skazana to autentyczna postać, która była ostatnią kobietą skazaną w historii Islandii na karę śmierci. I pomimo tego, że informacja na okładce nie pozostawia złudzeń, to czytając miałam jednak nadzieję, że los Agnes się odwróci. Bo czy ona naprawdę zasłużyła na śmierć? Według mnie to nie jest takie oczywiste
  • Książka ma swój wyjątkowy klimat, taki jaki poszukuję w wielu książkach. Surowość i zimno Islandii na tle kobiecych uczuć. Wracam myślami do niej po odłożeniu na półkę..
  • Napisana inaczej. Czyta się z coraz większym zain­tere­sowa­niem­, aż do samego końca, żeby się przekonać o tym, że... No właśnie, o czym, polecam przeczytać. Długo po skończeniu książki, rozmyślałam o losach głównej bohaterki.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo