Recenzje dla:
  • Bardzo ciężkie warunki życia na Islandii w pierwszej połowie XIX wieku, oczekiwanie na wyrok śmierci i egzekucję- to wszystko sprawia, że książka jest mroczna, klimatyczna i pewnie dlatego tak wciągająca. Z okładki dowiemy się, iż powieść oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Tytułowa skazana to autentyczna postać, która była ostatnią kobietą skazaną w historii Islandii na karę śmierci. I pomimo tego, że informacja na okładce nie pozostawia złudzeń, to czytając miałam jednak nadzieję, że los Agnes się odwróci. Bo czy ona naprawdę zasłużyła na śmierć? Według mnie to nie jest takie oczywiste
  • Książka ma swój wyjątkowy klimat, taki jaki poszukuję w wielu książkach. Surowość i zimno Islandii na tle kobiecych uczuć. Wracam myślami do niej po odłożeniu na półkę..
  • Napisana inaczej. Czyta się z coraz większym zain­tere­sowa­niem­, aż do samego końca, żeby się przekonać o tym, że... No właśnie, o czym, polecam przeczytać. Długo po skończeniu książki, rozmyślałam o losach głównej bohaterki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo