Bracia Karamazow:

powieść w czterech częściach z epilogiem

Autorzy:
Fiodor Dostojewski (1821-1881)
Fedor Mihajlovič Dostoevskij (1821-1881)
Aleksander Wat (1900-1967)
Tłumacz:
Aleksander Wat (1900-1967)
Opracowanie:
Zbigniew Podgórzec (1935-2002)
Wydawcy:
Wydawnictwo Puls (1993)
Państwowy Instytut Wydawniczy (1959-1978)
Wydane w seriach:
Z Pism Dostojewskiego
Z dzieł Fiodora Dostojewskiego
ISBN:
1-85917-004-8
Autotagi:
druk
4.5 (2 głosy)

Historia rozgrywa się we współczesnej Polsce. Do Krakowa przyjeżdża zespół praskich aktorów z reżyserem przedstawienia (Roman Luknár) na czele, żeby podczas alternatywnego festiwalu w nietradycyjnej przestrzeni stalowni wystawić sceniczną adaptację dzieła Dostojewskiego "Bracia Karamazow". Sztuka teatralna, której podstawą jest dochodzenie w sprawie ojcobójstwa, opowiada historię rozpustnika i cynika Fiodora Karamazowa (Ivan Trojan) i jego czterech synów - gwałtownego Dymitra (David Novotný), intelektualisty Iwana (Igor Chmela), pokornego Aloszy (Martin Myšička) i nieślubnego syna Smierdiakowa (Radek Holub). O zabicie ojca i sprzeniewierzenie pieniędzy zostaje oskarżony najstarszy syn Dymitr. W historię wplątane są także dwie kobiety - namiętna Gruszeńka (Lenka Krobotová) i cnotliwa Katarzyna (Michaela Badinková). W dramacie teatralnym, naładowanym emocjami - miłością, zazdrością, nienawiścią, stawia się kwestie wiary, nieśmiertelności i zbawienia ludzkiej duszy.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo