Nie opuszczaj mnie

• 

  fajczykk
  Powieść posiada w sobie lekkość literatury młodzieżowej, która mimo subtelności dystopii jaką nas raczy autor, przesiąknięta jest suspensem i poczuciem wiszącej nad postaciami grozy świata przedstawionego. Im dalej w las tym gęstsza staje się owa groza i dystopijność, niemal jak efekt kuli śnieżnej tych drobnych, niepokojących elementów w które zostaliśmy wtajemniczeni w trakcie lektury. Wątek "miłosny" o ile tak można go nazwać, jest również subtelny, niemal nie zauważalny, przez znaczną większość powieści. Osobiście nie przepadając za romansami nie stanowił dla mnie przeszkody czy ujmy.
• 

  kozur
  Piękne. Głos w sprawie przyszłości, empatii, etyki.
• 

  elzbietapawliwska
  Ta Książka to ostrzeżenie, przestroga dla nas ludzi. Do czego może doprowadzić nasz brak akceptacji, własnej śmiertelności. Jeżeli będziemy ślepo podążać za coraz bardziej rozwijającą się nauką. Możemy stworzyć cywilizację śmierci. Będziemy powoływać do życia istoty ludzkie, ktorych jedynym zadaniem stanie się odgrywanie roli" dawcy". Nasz świat, nasz nowy świat stanie się bardziej racjonalny i naukowy, ale my sami zatracimy cechy ludzkie. Staniemy się potworami, które za wszelką cenę chcą walczyć z własnym przeznaczeniem. Ishiguro napisał książkę w kkonwencji fantastyki naukowej. "Przebywamy" w świecie dzieci, później bardzo młodych ludzi. Jest to świat czasami infantylny, dziwny, ale przerażający swoim smutkiem. Jest w nim miłość , która nie daje nadzieii,
• 

  pyznarm
  "Nie opuszczaj mnie", to historia trójki przyjaciół: Kathy, Ruth i Tommiego, uczących się w elitarnej szkole internatem gdzieś w sercu angielskiej prowincji. Życie w Hailsham na pozór toczy się zwyczajnie: nawiązują się przyjaźnie, pierwsze miłości i dochodzi również do konfliktów. Nauczyciele w Hailsham szczególny nacisk kładą na rozwój artystyczny i kreatywność uczniów. Z czasem w wyniku aluzji i rozmów na jaw wychodzi przerażająca tajemnica. • Początkowo dość ciężko było mi się wgryźć w fabułę. Narratorem jest Kathy i książka to jej wspomnienia. Pełno jest tutaj wtrąceń, dygresji, odniesień i dość ciężko jest połapać się o co w tym wszystkim chodzi i niestety taki styl "czeskiego filmu" może zniechęcać. Z czasem powoli wszystkie wspomnienia i historie opowiedziane przez Kathy zaczynają układać się w całość. • Ciężko jest ubrać w słowa to co myślę o tej książce. Jej piękno nie wynika ze słów zapisanych na kartach książki, ale z tego co nie zostało tam napisane. Nie z tego co zostało powiedziane, ale z tego co powiedziane nie zostało.Tak jak powiedziała jedna z bohaterek powieści: "powiedziano wam i nie powiedziano". • Dawno żadna książka nie wprawiła mnie w tak przygnębiający nastrój. Czytając cały czas ma się nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Potem nadziei ustępuje złość i smutek, że bohaterowie tak łatwo i biernie pogodzili się ze swoim losem. Bunt w takiej sytuacji byłby bardziej na miejscu i bardziej wiarygodny. • Nie opuszczaj mnie Ishiguro to wspaniała opowieść o dojrzewaniu, miłości śmierci i człowieczeństwie, którą gorąco polecam. • Marta Ciulis- Pyznar

Brak wątków