Wrażliwiec to ja:

jak radzić sobie w życiu, będąc wysoko wrażliwą osobą

Autorzy:
Magdalena Juchniewicz
Monika Pryśko
Wydawca:
Wydawnictwo Pascal (2022)
ISBN:
978-83-8103-919-2
Autotagi:
druk
książki
podręczniki
poradniki
Źródło opisu: Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu - Katalog księgozbioru
5.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Na rynku jest już kilka książek dotyczących Wysoko Wrażliwych Osób (WWO). Zwykle są to tłumaczenia z języków obcych. Pozycja ,,Wrażliwiec to ja. Jak radzić sobie w życiu, będąc wysoko wrażliwą osobą” Moniki Pryśko i Magdaleny Juchniewicz ma tak uniwersalny wymiar, że mogłaby sama stać się punktem wyjścia do tłumaczeń na inne rynki. • Autorki, same będąc WWO, lubią swojego bohatera. Bycie wrażliwą osobą często kojarzy nam się ze łzawą słabością, podp­orzą­dkow­anie­m, niekonsekwencją. Pryśko i Juchniewicz udowadniają, że wrażliwcy mają w sobie dużo odwagi i empatii. Choć ta ostatnia może przytłaczać wrażliwych, autorki stworzyły dekalog dla takich osób, który otwierają ,,Spokój, relaks i sen”. Nieprzypadkowo, ciało jest bowiem najlepszym wskaźnikiem samopoczucia wrażliwców. Niezawodnie wysyła sygnały, gdy np. takie osoby znajdą się w otoczeniu ludzi nie zawsze im przychylnych. Może wówczas pojawić się ból głowy czy odezwać się stara kontuzja. To znak, że należy opuścić dane miejsce. Często niezrozumienie ciała, a wielokrotnie obawa przed wykluczeniem z grupy, sprawiają, że osoba wrażliwa pozostaje w danym miejscu. Ignorując ciało, symptomy się nasilają i zwykle zaczyna się odwiedzanie lekarzy różnych specjalności. Niestety, nie wykrywają oni nic nadzwyczajnego ale etykietka ,,dziwaka” czy wręcz ,,wariata” przylega do takich osób. • W książce zaproponowano wiele form radzenia sobie z wysoką wrażliwością. Jedną z nich jest prowadzenie dziennika. Dzięki niemu uwalniane są trudne emocje i co najważniejsze, zapisanie ich, przyczynia się do głębszego poznania siebie. Autorki wyjaśniają, że stanowi on formę autoterapii, w przeciwieństwie do innych form wyrażania złości czy gniewu, np. poprzez krzyk czy walenie pięścią w poduszkę. Fizyczne odreagowanie przynosi chwilową ulgę ale nie skłania do refleksji dającej szerszy obraz sytuacji, w której trudne emocje pojawiły się. • ,,Wrażliwiec to ja’’ to książka, do której chce się wracać, m. in. dlatego, że są w niej cytaty z różnych źródeł. Ich ilość nie przytłacza, a cieszy, że pochodzą głównie z książek, a nie, ulotnych, odnośników do internetu. Dzięki tym źródłom, wiedzę o własnej wrażliwości można pogłębiać. • Zain­tere­sowa­nych­ lepszym zrozumieniem siebie zachęcam do lektury.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo