Smerf, który lubił tylko deser

Tytuł oryginalny:
Le Schtroumpf qui n'amait que le desserts
Autorzy:
Falzar
Thierry Culliford
Ilustracje:
Antonello Dalena
Paolo Maddaleni
Tłumacz:
Maria Mosiewicz-Szrejter
Opracowanie:
Diane Drory
Instytucja sprawcza:
Peyo Créations
Scenariusz:
Falzar
Thierry Culliford
oraz:
Peyo Créations
Wydawca:
Wydawnictwo Egmont Polska (2021)
Wydane w seriach:
Smerfy i świat emocji
Klub Świata Komiksu
ISBN:
978-83-281-5954-9
Autotagi:
druk
film i wideo
ikonografia
komiksy i książki obrazkowe
książki
poradniki
savoir-vivre
5.0

Trzeci tom opowieści o Smerfach, która ma pomagać najmłodszym czytelnikom w przezwyciężaniu wszelkiego rodzaju lęków i problemów. Każdy album jest uzupełniony zrozumiale napisanymi wskazówkami dla dzieci i ich rodziców, jak radzić sobie z kłopotami emocjonalnymi. Nadeszła pora obiadu, ale Łasuch, który przecież zawsze pierwszy przybiega na posiłek, tym razem nie jest głodny! Okazuje się, że ma pełny brzuch, bo potajemnie zjadł deser przeznaczony dla wszystkich Smerfów. Jako karę Papa Smerf nakazuje mu przygotować nowy deser – i to dla całej wioski... Przed Łasuchem trudne zadanie, które okaże się wręcz niebezpieczne, ponieważ w sprawę wmiesza się straszny czarownik Gargamel! Dzięki temu komiksowi nauczysz się, jak zdrowo jeść! Smerfy wymyślił belgijski scenarzysta i grafik Pierre Culliford (1928–1992) używający pseudonimu Peyo. Seria dla najmłodszych jest współtworzona przez jego syna Thierry’ego.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bardzo fajnie wydane komiksy o smerfach, w których przybliżony został temat danej emocji. Polecam
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo