Dziobak literatury:

reportaże latynoamerykańskie

Przedmowa:
Mariusz Szczygieł
Redakcja:
Beata Szady
Wydawcy:
Wydawnictwo Dowody na Istnienie Imprint Fundacji Instytutu Reportażu (2021)
Fundacja Instytut Reportażu
Wydane w seriach:
Seria Reporterska
ISBN:
978-83-66778-09-2
Autotagi:
beletrystyka
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
Źródło opisu: Miejska Biblioteka Publiczna w Chrzanowie - Katalog centralny
5.0

W tej antologii nie ma opowieści o tym, czego spodziewamy się po reportażach z tamtej części świata. Są zupełnie o czym innym: o peruwiańskiej tożsamości narodowej wyrażanej w słabości do napoju w „kolorze sików i smaku gumy do żucia”; o urugwajskich Hitlerach, którzy nie wstydzą się swojego imienia; o brazylijskim miasteczku bliźniąt, w którym jedynacy są nieszczęśliwi jak nigdzie indziej na świecie; o wstawianym raz do roku krześle na który siedział Che Guevara, zanim zastrzelono go w boliwijskiej wiosce; o Czilangopolis – mieście Meksyk – gdzie żyje tak dużo ludzi, że nie sposób ich zliczyć, ale i nikt nie ma wrażenia, że zbywa właśnie on; o błaźnie – tak tradycyjnym gościu na pogrzebach w Kolumbii jak płaczki; o urugwajskiej poetce, która pisała: „Każdy jest owocem dojrzewającym do swojej śmierci”.; o Caracsas – mieście, w którym Martin Caparros zrozumiał wagę zdania: „Daj znać, jak dojedziesz”; o rozbieganych cieniach, które nafaszerowały gangstera Crayolę ołowiem, doprowadzając do jednego z najbrutalniejszych ataków przemocy w Salwatorze; o Auguście Pinochecie i jego największej w Chile bibliotece oraz Garcii Marquezie w fotelu dentystycznym.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Rewelacyjny zbiór reportaży laty­noam­eryk­ańsk­ich. Polecam każdemu, nie tylko miłośnikom gatunku.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo