O Wilku który chciał zostać superbohaterem

Tytuł oryginalny:
Loup qui voulait être un super-héros
Autor:
Orianne Lallemand
Ilustracje:
Éléonore Thuillier
Tłumacz:
Iwona Janczy
Wydawca:
Wydawnictwo Adamada (2018-2021)
Wydane w seriach:
Przygody Wilka
ISBN:
978-83-8118-336-9
Autotagi:
beletrystyka
druk
ikonografia
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań
3.0 (2 głosy)

Kolejna część serii o przygodach Wilka. Tym razem Wilk wpadł na ekstrapomysł - zostanie superbohaterem. Wystarczy odpowiednie przebranie i proszę – mamy ekstrafantastikowilka. Czy dzięki tej przemianie Wilk pomoże Grubemu Ludwikowi? Czy uratuje Wilczycę? Okiełzna rwącą rzekę?
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Kolejne opowiadanie o przygodach wilka i jego przyjaciół. Inne książki z tej serii bardziej się podobały naszemu dziecku
  • Seria o przygodach wilka i jego przyjaciół. Format, ilustracje i ilość tekstu na stronach na plus. Sama przygodach w tej części, w której wilk chciał zostać superbohaterem nas nie porwała
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo