Zdalne uczenie się i nauczanie a specjalne potrzeby edukacyjne:

z doświadczeń pandemii COVID-19

Redakcja:
Ewa Domagała-Zyśk
Wydawca:
Wydawnictwo Episteme (2020)
ISBN:
978-83-65172-55-6
Autotagi:
druk
książki
publikacje naukowe

Książka podejmuje problem szczególnego rodzaju edukacji - edukacji zdalnej - dla szczególnych osób - ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.Głos zabierają w niej zarówno nauczyciele, terapeuci, rodzice i wychowawcy prowadzący zdalną edukację - jak i osoby z niepełnosprawnościami, które nie tylko przedstawiają własne potrzeby, ale i rozwiązania mogące poprawić jakość tego rodzaju kształcenia.Nauczanie zdalne pozostanie z nami dłużej niż pandemia - dlatego tę publikację polecamy serdecznie nauczycielom, terapeutom, rodzicom, studentom kierunków nauczycielskich i wszystkim osobom zainteresowanym wykorzystaniem nowoczesnych technologii komunikowania w edukacji.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • W książce scha­rakt­eryz­owan­o problemy oraz przedstawiono rekomendacje dotyczące uczenia się i nauczania uczniów z różnymi niep­ełno­spra­wnoś­ciami takimi, jak dysfunkcja słuchu, niep­ełno­spra­wnoś­ć intelektualna i ruchowa, zaburzenia mowy i języka. Wskazano również na rolę rodziców w edukacji zdalnej oraz opisano doświadczenia nauczycieli prowadzących nauczanie na odległość w pierwszej fazie pandemii COVID-19. W publikacji znajdziemy także omówienie wybranych prawnych i organizacyjnych aspektów nauczania zdalnego, szczególnie w kontekście zapobiegania wykluczeniu cyfrowemu oraz dostosowania narzędzi tech­nolo­gicz­nych­ i metod pracy do potrzeb różnych grup odbiorców – zarówno uczniów szkół podstawowych, jak i osób dorosłych.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo