Soroczka

Autor:	Angelika Kuźniak
oraz:	Anna Bedyńska
Wydawcy:	Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2020) NASBI (2020) Legimi (2020) ebookpoint BIBLIO (2020)
ISBN:	978-83-08-07059-8, 978-83-08-07185-4
Autotagi:	dokumenty elektroniczne druk e-booki książki literatura faktu, eseje, publicystyka
	4.0 (3 głosy)
	Misterny, magiczny i literacki reportaż o przychodzeniu, odchodzeniu i życiu Angelika Kuźniak w poetycki i pełen wrażliwości sposób opisuje spotkanych na swojej drodze ludzi, którzy ze spokojem ducha i godnością oczekują na śmierć. Ta, która tka. Ten, który nosi maski. Ta, która ubiera. Ludzie starsi, młodsi. Od dawna starannie obmyślają, w czym położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co dostaną na ostatnią drogę. Wyobrażając sobie własne odchodzenie, tak naprawdę opowiadają o życiu – doświadczeniach, które stały się ich udziałem, relacjach z sąsiadami, żywionych uczuciach, przekonaniach i o tym, w co wierzą. Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata fragmentami Pieśni pustonocnych, przywołującymi na myśl obrzędy dziadów. Z opowieści Kuźniak wyłania się niezwykły obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się stosunek do śmierci. Soroczka to poetycki Zapis socjologiczny – mądre, naturalistyczne i zarazem metafizyczne uchwycenie tego, co umyka w codziennym zgiełku spraw. Co tu dużo gadać: człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie. Ale ten mój sen to nie była zmora. Ja od samiutkiego początku wiedziałam, że ten sen był dla mnie, w sercu czułam. Nie tylko po wierzchu. Wyobraź sobie pani: śniłam ząb ułamany z krwią, wyplułam na rękę. Pani mówi, straszne. Ano straszne. A szczególnie dla tych, co w sny wierzą. A ja wierzę. Wierzę i już. Zły znak, pomyślałam. Otwarłam oczy. Trzy razy w okno spoglądałam, żeby ten sen mnie odeszedł. Wstałam. Poszłam do studni nabrać wody, oporządziłam zwierzęta. Byle czymś myśli zająć. Nic nie pomogło. Nie mogłam tego snu z siebie zrzucić. Siedział we mnie jak drzazga. Aż do tamtego ranka. (fragment książki) Więcej...

Recenzje

Suchy Las BPG

Niewielka objętościowo, poruszająca reporterska opowieść o przemijaniu, pamięci i sztuce żegnania się ze światem. Angelika Kuźniak oddaje głos starszym i młodszym, którzy od dawna starannie obmyślają, w jakich ubraniach położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co najbliżsi dadzą im w ostatnią drogę. Projektują własne odchodzenie, ale tak naprawdę opowiadają o życiu – o wojennych miłościach, o nadal żywym bólu po stracie, o relacjach z sąsiadami, o sprawdzonych ziołach na dolegliwości. Dzielą się swoimi przekonaniami i tym, w co wierzą. Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata znalezionymi w zeszycie babki fragmentami pieśni pustonocnych, śpiewanymi dawniej przy zmarłym jako część rytualnego pożegnania. Z opowieści Kuźniak wyłania się gorzki obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się nasz stosunek do śmierci – jak poprzez kulturę masową żyjącym w zgiełku i pośpiechu ludziom wpaja się obraz życia bez śmierci, a jej temat budzi dyskomfort lub popłoch. „Soroczka” jest poetyckim zapisem socjologicznym, który stara się uchwycić istotę tego, o czym coraz częściej boimy się rozmawiać.

Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.

Okładki

Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.

Zgłoś problem