Spotkajmy się po wojnie

Trzy pokolenia, dwie historie, jeden wspólny los. A prawda?... Prawda nie poddaje się tej prostej arytmetyce. Anna Matkowska i Marcin Zieliński zaczynają nowe życie. Razem będą zapisywać czystą kartę ich połączonej przyszłości. Podczas przyjęcia zaręczynowego okazuje się jednak, że ta karta już była w użyciu – jest sfatygowana, wypełniona drobnym maczkiem, ze skreśleniami, kleksami i znakami zapytania. Nie oni robili te zapiski – historia zaczęła się wiele lat wcześniej, podczas wojny, kiedy los połączył ich dziadków. Rodzina jest jak niedoczytana książka: czasem przypomina nudną lekturę, poznawaną z musu; bywa, że okropności fabuły wywołują łzy lub strach paraliżuje przed przewróceniem kolejnej strony. Jeśli jednak zaczęło się czytać, chce się dobrnąć do końca. W tej historii – rodzinnej, niedoczytanej księdze – jest wszystko: szaleńcza miłość, równie szalona zazdrość, tajemnice, kłamstwa, przemilczenia, lęki i nadzieje. Wszystko, prócz zakończenia – bohaterowie muszą sami je napisać.