Lustrzanna: Zaginieni z Księżycowa

Tytuł oryginalny:
Disparus du Clairdelune
Autor:
Christelle Dabos
Tłumacz:
Paweł Łapiński
Wydawcy:
Wydawnictwo Entliczek Anna Wanielista-Stołecka (2019-2023)
Legimi (2020)
Wydane w seriach:
Lustrzanna
Passe-miroir
Lustrzanna /Christelle Dabos
ISBN:
978-83-63156-33-6, 978-83-63156-41-1
978-83-63156-42-8, 978-83-63156-81-7
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
4.2 (5 głosów)

Druga część LUSTRZANNY – sagi fantastyczno-przygodowej entuzjastycznie przyjętej przez czytelników. Francuski bestseller przetłumaczony na 20 języków.

Ofelia, świeżo mianowana młodszą bajarką dworu, doświadcza na własnej skórze zawiści i intryg, które lęgną się pod złoconymi

sufitami Niebiasta. Czy w stanie codziennego zagrożenia będzie mogła liczyć na Thorna, swojego pełnego tajemnic narzeczonego?
Dlaczego z dworu zaczynają nagle znikać wpływowe osobistości? Ofelia mimowolnie zostaje wciągnięta w śledztwo, które zaprowadzi
ją poza wszechobecne na Biegunie iluzje do samego serca przerażającej prawdy.
NAGRODY:
- Nagroda w konkursie na debiutancką powieść dla młodzieży zorganizowanym we Francji przez wydawnictwo Gallimard Jeunesse wraz ze stacją radiową RTL i magazynem Télérama

- Nagroda Grand prix de l'Imaginaire 2016 RECENZJE:Arcyciekawa książka! Prawdziwie magiczna. I nie tylko dlatego, że traktuje o magii. Joanna Olech, pisarka, ilustratorkaPo „Zaginionych z Księżycowa” mam pewność, że wyobraźnia Christelle Dabos musi być zzipowana… Bo jak inaczej wytłumaczyć, że taka bujność zmieściła się w ludzkim mózgu? Autorka w „Lustrzannie” wykreowała świat gęsty, emocjonujący, pędzący na łeb i szyję, od którego nie mogłam się oderwać. Głowę straciłam już dla „Zimowych zaręczyn”. Kolejna część, „Zaginieni z Księżycowa”, była jak przejażdżka rollercoasterem, na końcu której każde zdanie czytałam dwa razy, by jak najdłużej towarzyszyć Ofelii i Thornowi. Dwa tomy to ponad tysiąc stron fabuły, a ja ciągle nie wiem, co jest najlepsze w tej serii. Może to, że po odłożeniu książki jeszcze przez kilka dni jestem w świecie Christelle Dabos? I jest mi z tym bardzo dobrze.Tatiana Audycka-Szatrawska, dziennikarka, członkini PS IBBY„Lustrzanna” jest czymś więcej niż kolejną fantastyczną książką. To literacki i kulturowy fenomen. Autorka kreuje bohaterkę zupełnie nową, lecz niezwykle nam bliską. Wrzuca ją w świat totalnie oryginalny, choć niepokojąco znajomy. Posługuje się formami znanymi w kulturze, ale łączy je w sposób, o którym nikomu się do tej pory nie śniło. Ale jej dzieło to coś więcej. To także podręcznik przetrwania dla tych wszystkich, którzy mają poczucie, że dłużej już nie dadzą rady – tak jak Ofelia, główna bohaterka. Tylko że Ofelia nie zatrzymuje się na tym, co czuje. Ona pokazuje, że w całym absurdzie życia jest coś, co daje nam moc. To możliwość przeciwstawienia się temu absurdowi i gotowość do podjęcia wyzwania.Christelle Dabos utkała historię tak nietuzinkową, mądrą i wciągającą, że zacząłem się zastanawiać, czy autorka nie pochodzi z arki Narratorów, którzy słyną z tworzenia fenomenalnych opowieści.Przemek Staroń, Nauczyciel Roku 2018

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Dziś co nieco o serii „Lustrzanna” Christelle Dabos. To seria książek fantasy, okrzyknięta bestselerem francuskiego rynku oraz powieścią stawianą obok „Harry’ego Pottera”…. No i właśnie chyba w tym problem, bo po takich opisach spodziewałam się naprawdę czegos „wow”. Niestety, fabuła zupełnie mnie nie porwała, przez obie części przebrnęłam bez emocji, a co gorsze – nie mając ochoty poznawać dalszych losów bohaterów. Nie wiem czy jest to kwestia specyficznego stylu autorki, która postawiła na dosyć niespotykane rozwiązania fabularne (bardzo śmiałe oderwanie od rzeczywistości, które czasem wręcz mnie krępowało, szczególnie w relacjach i zrachowaniach bohaterów), czy też problem tkwi w jak dla mnie zupełnie płaskich char­akte­rolo­gicz­nie postaciach (chyba nikogo nie zdołałam tam polubić ani znienawidzić). Doceniam jednak stworzony od zera świat i chęci do napisania czegoś „innego” niż znane nam dotychczas powieści tego gatunku. Styl autorki też jest bardzo w porządku, tak jak bardzo ładne wydania książek. To jednak dla mnie za mało, by kontynuować serię do końca (cykl ma 4 tomy). • TOM II – Zaginieni z Księżycowa: Druga część opowiada o losach Ofelii na dworze Niebiasta, w którym dochodzi do zniknięć kilku wpływowych osobistości. Bohaterka, mianowana bajarką władcy Faruka postanawia zgłębić sprawę zaginięć, jednocześnie mając w głowie niepokojącą wizję zbliżającego się wielkimi krokami jej własnego ślubu. • 6/10
  • Kolejna część niesamowitej historii. Więcej intryg dworskich, zagadek kryminalnych w które zostaje wciągnięta nasza główna bohaterka. Również związek pomiędzy Ofelią i Thornem zaczyna się powoli rozwijać. Nie mogę się doczekać kolejnej części. Polecam!
  • Wspaniała seria,, która musiała znaleźć miejsce w domowej biblioteczce ;)
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo