Osobisty przewodnik po Pradze

Autor:
Mariusz Szczygieł
oraz:
Filip Springer
Wyd. w latach:
2020 - 2020
ISBN:
978-83-65970-43-5, 978-83-65970-45-9
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
e-booki
Więcej informacji...
4.3 (11 głosów)

Osobisty przewodnik po Pradze to jubileuszowy, 10. tytuł Mariusza Szczygła, który ukazuje się dwadzieścia lat po pierwszym wyjeździe autora do Pragi wiosną 2000 roku, kiedy to uwiodły go miasto i język.

Jak sam mówi, książka ta wzięła się ze zdenerwowania: „Od momentu pierwszych moich publikacji o Pradze nie ma tygodnia, żebym nie dostał pytania o jakieś miejsca magiczne, ważne, osobiste. Ma to być oczywiście Praga bez mostu Karola i bez Hradczan. Nadmiar tych próśb, a zwłaszcza niemożność odpisywania na wszystkie, zaczął mnie irytować, postanowiłem więc zamienić to uczucie w coś pozytywnego. Napisałem przewodnik, do którego wszystkich będę teraz odsyłał”.

Miejsca opisywane w przewodniku zobaczycie dzięki fotografiom Filipa Springera.

Dom jako cios między oczy. Dworzec jako upadła bajka. Most, który ułatwia śmierć. Schron przed beznadzieją. Góra nieobojętności. Pomnik gejów. Kościół zgubiony na podwórku. Grób jako kryształ. Kamienica, która drga. Prysznic jako metafora… Do tego rozmowy z Czeszkami i Czechami. Znanymi i nieznanymi.

Szczygieł: „W przewodniku oprowadzam wyłącznie po moich ulubionych miejscach w Pradze. W ten oto sposób książka wymyka się krytyce, że czegoś w niej nie ma. Jeśli nie ma, to mnie nie uwiodło!”.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Osobisty przewodnik po Pradze to już dziesiąty tytuł opublikowany przez znanego reportera i felietonistę. Mariusz Szczygieł, laureat Europejskiej Nagrody Książkowej za Gottland, był trzykrotnie nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”, którą otrzymał w 2019 roku za książkę Nie ma. Nowe dzieło nawiązuje do jego poprzednich: Gottland oraz Zrób sobie raj, i jest ich swoistym uzupełnieniem, jeśli chodzi o tematykę czeską. Osobisty przewodnik po Pradze ukazał się dwadzieścia lat po pierwszym wyjeździe autora do stolicy Czech w roku 2000, kiedy to zachwycił się miastem, kulturą i językiem. Reporter opowiada o sześćdziesięciu niezwykłych miejscach: praskich kawiarniach, willach, teatrach, kościołach, pomnikach, starych dworcach, zaułkach, ulicach, lampach i zielonych zakątkach miasta. Ważne jest słowo osobisty przewodnik, gdyż mało tu o Złotej Pradze, Hradczanach i Moście Karola. O tym możemy przeczytać w tradycyjnych przewodnikach. Są natomiast opisane między innymi: mur Hrabala, kawiarnia Montmartre, aleja Paryska, nietypowe pomniki Franza Kafki, Teatr Stanowy, gdzie • Mozart dyrygował pierwszym wykonaniem Symfonii Praskiej, kubistyczne domy, oryginalny pomnik Jaroslava Haška, kamienica Havlów, przylegająca do słynnego Tańczącego Domu zaprojektowanego przez dekonstruktywistę Franka Gehry’ego, i wiele innych zadziwiających • obiektów. Opisy miejsc stanowią początek rozważań o czeskiej literaturze, muzyce, sztuce, architekturze, kuchni, historii i polityce. Wplecione są tu wspomnienia, refleksje, a nawet dialogi, dzięki którym Szczygieł przywołuje również inne znane postacie czeskiej kultury, takie jak: „szalejący reporter” Egon Erwin Kisch, pisarz Ota Pavel, Karel Čapek, światowej sławy kompozytor Antonin Dvořak, Meda Mládkova, słynna kolekcjonerka sztuki promująca obrazy i rzeźby rodaków w USA, piosenkarz Karel Gott, tłumaczka Helena Stachova, projektantka mody Blanka Matragi. W książce znajdziemy cytaty z powieści Bohumila Hrabala oraz analizę czeskiego charakteru i mentalności. Opisy i rozważania okraszone są czarnym humorem i swoistą melancholią, rzeczywistość, absurd i groteska tworzą interesujący miszmasz. W Osobistym przewodniku po Pradze umieszczone są również fotografie opisywanych miejsc wykonane na potrzeby tej książki przez znakomitego fotografa Filipa Springera. Oprawa plastyczna tomu z żółtymi akcentami nawiązuje do wystroju praskiej awangardowej willi Müllerów z lat 30., do koloru drzwi prowadzących z jadalni • na dach i do barwy jednakowych zasłon zaprojektowanych identycznie • dla całego niezwykłego domu. Okładka to zdjęcie fragmentu tarasu wykonane przez Springera. Osobisty przewodnik to zatem również interesująca realizacja projektu grafi cznego i typografi cznego (Dominika Jagiełło). Zawiera on także dodatki w postaci rekomendacji klasycznych przewodników po Pradze wybranych przez Szczygła, spisu źródeł, z których korzystał, oraz miejsca na notatki. Po lekturze tej książki nabieramy chęci zwiedzenia Pragi, jeśli jeszcze jej nie znamy, przeczytania kolejnych czeskich powieści i głębszego poznania • tej kultury. • Małgorzata Kulisiewicz
  • nienawidzę tej książki szczerze i serdecznie i podobnie mam z jej autorem :).Dlaczego? Poniewaz po jej przeczytaniu ( a tak na prawdę już po pierwszych jej stronach) miałem ochotę wsiąść w pierwszy pociąg do Pragi i już tam zostać na zawsze wędrując szlakami słów które w niej się pojawiały z kazda nastepna strona. Przypominało mi to trochę Zafona i jego Madryt. Polecam lekturę , uwielbiam styl Mariusza Szczygła pasujący do klimatu Czech i Czechów. Książka ta pogłębiła moją fascynację tym krajem i zamieszkującymi go ludźmi.
  • Ciekawa i jednocześnie nudna, czasami chaotyczna, ogólnie 4 gwiazdki na 5. Moim zdaniem, inaczej się ją czyta, będąc na miejscu, w Pradze i śledząc każde miejsce opisane przez autora.
  • Niestety mimo najszczerszych chęci, nie mogłam przebić się przez tą książkę. Szczygieł jest jednym z moich ulubionych pisarzy, ale od czasu "Nie ma" coś się zmieniło, może ja, może on, pewnie wszystko. Znudziłam się i zniesmaczyłam, niestety pojedynczymi słowami/wstawkami, np na temat zoofila. Nie wciągnął mnie ten przewodnik.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Mariusz Szczygieł
oraz:Filip Springer
Wydawcy:Wydawnictwo Dowody na Istnienie (2020) Legimi (2020) NASBI (2020) ebookpoint BIBLIO (2020) Fundacja Instytut Reportażu
ISBN:978-83-65970-43-5 978-83-65970-45-9
Autotagi:dokumenty elektroniczne druk e-booki elementy biograficzne ikonografia książki literatura literatura faktu literatura faktu, eseje, publicystyka literatura stosowana poradniki i przewodniki przewodniki zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 9 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo