Dziennik Bridget Jones

• 

  domigora7
  Już dawno nie czytałam tak męczącej książki. Choć może nie ona jest męcząca, a główna bohaterka. Jej częste wpadki zamiast śmieszyć, żenowały mnie. Wszystkie przedstawione postaci zarówno kobiece, jak i męskie (no może poza jednym wyjątkiem), są niedojrzałe i nadzwyczajniej głupie. Nikogo nie udało mi się polubić. Całą historię dałoby się jakoś przeboleć, gdyby dotyczyła nastolatki, a nie dojrzałej kobiety.
• 

  kkarwacka
  Chyba każdy przynajmniej słyszał o Bridget, pewnie jednak większość za sprawą filmu "Dziennik Bridget Jones", będącego ekranizacją powieści Helen Fielding o tym samym tytule. Osobiście znałam do niedawna tylko wersję filmową oraz późniejsze kontynuacje historii o trzy­dzie­stol­atce­ bez faceta, o czym zdaje się jej przypominać cały świat, na czele z najbliższymi. Dziewczynie wyjątkowo podatnej do pakowania się w żenujące przygody, bez reszty zabujanej w swoim seksownym - i seksistowskim szefie, której dzień za dniem, a nawet niemal godzinę za godziną życia, poznajemy dzięki jej dziennikowi. Jej codzienność to nieustanne postanowienia i rozliczenia - jakże to życiowe! ;) Wszyscy znający filmową Bridget wiedzą, że ma ewidentny problem z wagą. Nie wiadomo, czy jest zepsuta, czy jednak to alkoholowo-papierosowo-wszy­stko­jedn­ojak­a dieta doprowadza swoimi wahnięciami bohaterkę to do dumy, to histerii. Co więc może zaskoczyć w książce to to, że... Bridget gruba nie jest. O ile więc w filmie mamy do czynienia z ewidentnym problemem z wyglądem, o tyle w książce zarysowany jest cichcem głębszy problem, dotyczący efektu krzywego zwierciadła, niskiej samooceny i braku samoakceptacji. I dlatego książkę oceniłabym lepiej od filmu - ale to ekranizacja mnie szczerze ubawiła.

Brak wątków