Piekło ocalonych

Autor:
Elżbieta Isakiewicz
Wydawca:
Państwowy Instytut Wydawniczy (2019)
ISBN:
978-83-66272-70-5, 9798-83-66272-70-5
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
opowiadania
proza
sprawozdania
zbiory opowiadań

"Piekło ocalonych" to wyjątkowy - bo potwierdzony świadectwem intymnych wyznań - obraz relacji polsko-żydowskich w okresie II wojny światowej. Na najnowszą książkę Elżbiety Isakiewicz (m.in. "Czerwony ołówek", "Niewyśnione historie", "Kocio") składają się 22 opowieści obywateli polskich żydowskiego pochodzenia o tym, w jakich okolicznościach zostali uratowani z rąk hitlerowskiego okupanta przez swoich sąsiadów, przyjaciół i przypadkowo spotkanych nieznajomych. Są tu wyznania skromne i ciche, niemal poetyckie, są też opisy akcji na miarę dobrze skrojonego dramatu czy wręcz scenariusza sensacyjnego filmu - wszystkie poruszające autentyzmem realiów. Relacje ocalonych, ocalających lub świadków ocalenia dwie dekady temu złożyła autorka w nagrodzony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego tom "Ustna harmonijka". W "Piekle ocalonych" - uzupełnionym o nowe historie - Elżbieta Isakiewicz sięga głębiej w traumatyczne wspomnienia swoich bohaterów, w delikatną przestrzeń psychologicznych odczuć, nadając całości literacki ton. Nadal jednak książka ta pozostaje szczególnym dokumentem. Autorka wyraźnie stara się zachować swoistą ascetyczność potocznego języka, nie komentuje i nie ocenia, a tam, gdzie suche fakty wzmacnia metaforycznym rysem, łagodzi, lecz zarazem pogłębia ich wymowę.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo