Finlandia:

sisu, sauna i salmiakki

Autor:
Aleksandra Michta-Juntunen
Wydawcy:
Wydawnictwo Poznańskie (2019-20019)
Legimi (2019)
IBUK Libra (2019)
Wydane w seriach:
Seria podróżnicza Wydawnictwa Poznańskiego
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
Więcej informacji...
4.0 (4 głosy)

Poznajcie kraj, w którym policja poszukuje zaginionego Słońca, mieszkańcy świętują Dzień Porażki oraz Dzień Śpiocha i w którym nie ma złej pogody, jest tylko nieodpowiednie ubranie. Tu cisza jest formą komunikowania się, w pracy można chodzić bez butów, a smak lukrecjowych cukierków salmiakki zna (i uwielbia!) każdy. ▪ Dlaczego w języku Suomi nie ma czasu przyszłego za to w kraju Suomi jest tyle domków letniskowych? ▪ Czy wszyscy ludzie wynajmujący tu mieszkanie oraz ci, którzy nadmiernie gestykulują, są podejrzani? ▪ I czy to prawda, że Finowie nie piją w styczniu alkoholu, a umowy biznesowe zawierane przez nich w saunie są najtrwalsze na świecie? Finlandia to nie tylko sielska, szczęśliwa kraina przykryta ślicznym białym puchem. Zachwycamy się pięknem tutejszej przyrody, a Finów cenimy za spokój, racjonalizm i pragmatyzm, które ułatwiają codzienne życie. Wbrew stereotypom Finowie obdarzeni się niebanalnym poczuciem humoru i lubią śmiać się z siebie. Ich sisu nie jest jedynie ładnie opakowanym „sposobem na szczęście” w postaci leniwego popołudnia z kubkiem kakao. Sisu to nic „w sam raz” – to świadomość, że jeżeli nie będziesz uparcie dążyć do celu, to nic z tego nie wyjdzie. Wraz z autorką bloga „Fińskie smaki” przyjrzyj się z bliska kontrastom rządzącym w tym niezwykle zróżnicowanym, wielowarstwowym społeczeństwie. '
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Ciekawie przedstawiona fińska rzeczywistość. Dużo ciekawostek, tamtejszych przysłów, powiedzonek i zwyczajów, nawet przepisy na fińskie przysmaki. Wszystko to opisane przez mieszkającą tam Polkę, która sprawnie przybliża nam Finlandię.
  • Finlandia jest naprawdę blisko! Finlandia to kraj rzeczy niepojętych… • Finlandia to kraj skrzącego się nieskazitelną bielą wilgotnego puchu, pełen pięknych krajobrazów, harmonii i spokoju. Jest też miejscem niezwykle różnorodnym pod każdym innym względem. • Finowie bardzo cenią sobie pragmatyzm, racjonalizm, są raczej skryci nawet wobec siebie, trudno jest im zaakceptować „obcych”, mają dość „wyrafinowane” poczucie humoru, ale jednocześnie nie mają najmniejszych problemów z autoironią. Uwielbiają ponad wszystko czytać książki, pić alkohol niemalże przez cały rok z absolutnym wyłączeniem stycznia, wielbią saunowanie, delektowanie się cukierkami lukrecjowymi i mlekiem do każdego posiłku, choć bez wątpienia najważniejszym tu napojem jest nadal kawa. • Finlandia jest też państwem, które w dużej mierze samo potrafi zadbać o swoje podstawowe potrzeby. Jeżeli chcesz żyć w Finlandii i pracować, masz naprawdę niewielkie na to szanse. Tu należy perfekcyjnie znać język fiński, najlepiej mieć fińsko brzmiące nazwisko, albo rodzonego Fina za współmałżonka. Wiec zasymilowanie się u naszych sąsiadów z północy do łatwych wcale nie należy. • A co z dziwactwami…? Finowie są jedynym narodem, który obchodzi Dzień Śpiocha oraz Porażki, poszukuje zaginionego Słońca, funkcjonuje w pracy bez butów, świerszcze uznaje za produkt spożywczy, zajada się śmiertelnie trującymi grzybami - piestrzenicami kasztanowatymi. Tu prawa należy przestrzegać zawsze i wszędzie. Mandaty dla kierowców opiewają na wręcz horrendalne kwoty. A gdy udajesz się do kogoś w gościnę to pamiętaj, że z talerza musi zawsze zniknąć absolutnie wszystko, co do okruszka. Z kolei gdy spodziewasz się narodzin dziecka będziesz mieć szansę otrzymania jedynego w swoim rodzaju „wyprawkowego pudełka” od państwa. • Dzięki opowieści Aleksandry Michty-Juntunen mamy okazję nieco bliżej przyjrzeć się kontrastom Finlandii. Autorka w Finlandii funkcjonuje od ponad dekady, więc wszystko co przekazuje na kartach swej książki jest absolutnie jej doświadczeniem. Okazuje się, że Finlandia to niezwykle zróżnicowany, wielowymiarowy pod względem społecznym kraj. Osobiście mnie bardzo mocno zaintrygował, niejednokrotnie zaskoczył, a momentami nawet zniesmaczył. Cieszę się, że mogłam go poznać z nieco innej strony, niż przez pryzmat przyrodniczego piękna i opowieści z cyklu „naj”. Polecam lekturę.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Aleksandra Michta-Juntunen
Wydawcy:Wydawnictwo Poznańskie (2019-20019) Legimi (2019) IBUK Libra (2019)
Serie wydawnicze:Seria podróżnicza Wydawnictwa Poznańskiego
ISBN:978-83-66431-02-7 978-83-66431-03-4 978-83-66517-01-1 978-83-67616-30-0 978-83-7976-867-7
Autotagi:audiobooki dokumenty elektroniczne druk e-booki elementy biograficzne książki literatura literatura faktu literatura faktu, eseje, publicystyka literatura stosowana nagrania poradniki i przewodniki przewodniki publikacje popularnonaukowe sprawozdania zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 12 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo