Sodoma:

hipokryzja i władza w Watykanie

Tytuł oryginalny:
Sodoma
enquete au coeur du Vatican
Autor:
Frédéric Martel
Tłumaczenie:
Jagna Wisz
Anastazja Dwulit
Elżbieta Derelkowska
Wydawca:
Wydawnictwo Agora (2019)
ISBN:
978-83-268-2789-1, 978-83-268-2831-7
978-83-268-2832-4
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
4.0 (21 głosów)

Kilkudziesięciu kardynałów oraz setki biskupów i księży zgodziło się rozmawiać z francuskim socjologiem i pisarzem Fredericem Martelem. Wśród nich znaleźli się zdeklarowani homoseksualiści, którzy odsłonili przed nim świat wielkiej szafy, w której ukrywają się księża geje, i dzięki którym poznał najpilniej strzeżone tajemnice Watykanu i Kościoła na całym świecie. Również w Polsce. "Sodoma" to opowieść o konsekwencjach ukrywania własnej orientacji. O podwójnym, rozwiązłym życiu najwyższych hierarchów Kościoła. O homofobii biskupów i kardynałów, która ma ukryć prawdę o ich homoseksualizmie. O hipokryzji, zbrodniach i ukrywaniu seksualnych przestępców z powodu lęku przed ujawnieniem prawdy o własnych preferencjach, których realizacji nie przeszkadza ani celibat, ani rygoryzm głoszonych zasad. Homoseksualizm w Kościele - zdaniem Martela - to nie margines, ale system, który obejmuje wszystkie jego struktury, od seminariów, po najbliższe otoczenie papieży. To homoseksualizm kleru jest kluczem, bez którego nie da się zrozumieć pontyfikatów Pawła VI, Jana Pawła II i Benedykta XVI. A teraz jest monstrualnym problemem, z którym mierzy się papież Franciszek. Bowiem to właśnie w Kościele istnieje największa społeczność homoseksualistów na świecie. Dlaczego homoseksualni duchowni są największymi homofobami? Dlaczego zawsze zależało im i zależy nadal na zachowaniu w Kościele konserwatywnego status quo? Za co tak nienawidzą papieża Franciszka? Na te i wiele innych pytań Martel szuka odpowiedzi w książce, która jest efektem czteroletniego śledztwa w trzydziestu krajach.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Przeczytałem całą książkę i uważam, że jest świetna odzw­ierc­iedl­ając­a stan Kościoła opisany przez dziennikarza francuskiego na podstawie dokumentów i wywiadów. Publikacja nazwisk rozmówców ma uautentycznic przedstawianą prawdę o funkcjonowaniu Kościoła. Jako katolik jestem wstrzasniety przedstawionymi faktami. Potwierdzają się Fakty o których mówił i mówi ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski, że będąc w Watykanie trzeba na noc zamykać drzwi przed złem. Autor opisuje nie tylko relacje panujące w Watykanie, ale również w episkopatach innych państw. Okazuje się, że święci nie byli takimi świętymi jak nam przedstawiają, że papieże nie mają na uwadze nauki Chrystusa...Nie mnie oceniać Kościół, ale uważam, że każdy kto chce zabierać głos w sprawie Kościoła powinien przeczytać tę książkę aby posiadać na prawdę szersza wiedzę w sprawie Kościoła. Książka szokuje i ukazuje nieznane nam kulisy ohydnej władzy i przepychu Kościoła.
  • Bardzo dużo nazwisk, ciężko się to czyta ale warto dla zgłębienia tematu
  • Tematyka - 10/10. To powinna być obowiązkowa pozycja dla każdego, kto zabiera głos ws. Kościoła i jego wpływu na państwo. W naszym smutnym, udręczonym katofaszyzmem kraju, śledztwo Martela powinno być szczególnie uważnie analizowane i stanowić bazę do jakiejkolwiek dyskusji, również wśród polityków. • Wobec dwóch rzeczy nie można było jednak przejść do porządku dziennego w tej książce. Pierwsza to - i mam świadomość, że to bardzo subiektywne odczucie - wyjątkowo denerwująca maniera Autora. Ciągłe podkreślanie obiadków, kolacyjek, wizyt domowych u swoich bohaterów to naprawdę mocno irytujące fragmenty. Za to ocena mniejsza o jeden punkt. • Ale prawdziwym skandalem jest to, w jaki sposób ta książka jest przetłumaczona i zredagowana. Częsty brak spójności między rozdziałami, np. 3 różne zapisy nazwy "Kongregacji Nauki Wiary", 2 różne zapisy słynnego cytatu Franciszka, czy wracanie opisami do postaci, które były bohaterami wcześniejszych rozdziałów świadczy niestety o tym, że tłumaczki (aż 3!) przekładu dokonywały rozdziałami, nie współpracując ze sobą. Na dodatek kilka błędów rzeczowych, notoryczne literówki, urwane lub niemające sensu zdania, których było trochę, świadczą o braku redakcji książki. A już decyzja o odmienianiu nazwiska Sodano (skądinąd językowo w pełni słuszna), ale odstąpienie od odmiany jego imienia pokazuje olbrzymią niechlujność i brak korekty. Wstydem jest, że takie wydawnictwo jak Agora wydaje ważną książkę tak niedopracowaną translatorsko, redakcyjnie i korektorsko. To niestety znacząco utrudnia tę potrzebną i demaskatorską lekturę. I za to niechlujstwo ocena powinna oscylować w okolicy 5, ale szkoda tak mocno zaniżać punktów całości ze względu na szacunek dla pracy Autora.
  • Sodoma osobiście mnie zawiodła.Tak naprawdę nie ma tu nic , czego już ktoś wcześniej nie powiedział. Dałam radę tylko 400 stron przeczytać, na resztę już mi było szkoda czasu. Zdecydowanie dla fanów gatunku jedynie.
1 2
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo