Pani Wymagalik

Autor:
Małgorzata Domagalik
Wydawcy:
Grupa Wydawnicza Foksal (2019)
WAB (2019)
Wydawnictwo W. A. B. - Grupa Wydawnicza Foksal (2019)
Legimi (2019)
ISBN:
978-83-280-5364-9, 978-83-280-6866-7
979-83-280-5364-9, 9798-83-280-5364-9
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
4.0

Posłużę się metodą modną ostatnio wśród polityków, którym wydaje się, że przysłowia, tekst piosenki czy porzekadła ukwiecą ich wystąpienie. Mimo to zaryzykuję. Powiem wam kogo Małgorzata Domagalik: ,,kocha, lubi, szanuje, nie chce, nie dba, żartuje’’. KOCHA? Nie wiem, ale bardzo chciałbym. LUBI? W czołówce jest Jakub Błaszczykowski, a poza tym kilka kobiet i wielu mądrych mężczyzn. SZANUJE? Ludzi, których IQ jest powyżej przeciętnej. NIE CHCE? Chamstwa. NIE DBA? O sztucznie ,,robiony’’ wdzięk. Bo oprócz urody, wiedzy i mądrości, ta kobieta – ostra w dyskusji, odważna w swoich sądach, dodatkowo zbudowana jest z wdzięku, uśmiechu i wiedzy również o mężczyznach. ŻARTUJE? Głównie z nas, mężczyzn. Jeśli któremuś z panów wydawało się, że do Małgorzaty można w miarę blisko się zbliżyć, to pewnie był to jej kolejny żart. Bo to ona decyduje – to po pierwsze – a po drugie ilość egzaminów, które kandydaci zdać muszą, przypomina triathlon zimą. „KOCHA, LUBI, SZANUJE, NIE CHCE, NIE DBA, ŻARTUJE!”Mariusz Walter

WŁASNE ZDANIE Posiadanie nie tyle własnych racji, co własnych poglądów zawsze wydawało mi się najcenniejsze. Nie tylko ich posiadanie, ale i bronienie tego, w co się wierzy. Do ostatniej kropli krwi. Nie idzie o sztukę dla sztuki, ale o to, że tylko w ten sposób można być wiernym samemu sobie. Idzie o to, żeby się nie sprzeniewierzać temu, w co się wierzy, tylko dlatego, że w danym momencie byłoby wygodniej wtórować innym. Temat posiadania racji czy umiejętnego ich ukrywania wydaje się kluczowy w zawodzie dziennikarza. Z jednej strony musi być on transparentny na przykład politycznie, a z drugiej musi walczyć o to, w co wierzy.

Małgorzata Domagalik – jedna z najbardziej znanych polskich dziennikarek prasowych i telewizyjnych. Mistrzyni wywiadu psychologicznego, w niezwykły sposób otwierającego rozmówcę. Rozmawiała z najsłynniejszymi – aktorami, muzykami, sportowcami, politykami. Gwiazda programów telewizyjnych. Jest autorką bestsellerowych książek i laureatką prestiżowych nagród medialnych. Przez 14 lat była redaktor naczelną miesięcznika „PANI”. Jest prezesem Fundacji Jakuba Błaszczykowskiego Ludzki Gest. Fanka futbolu.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "Pani Wymagalik" to książka którą czyta się jednym tchem (jeśli oczywiście mamy tyle wolnego czasu). To taki słownik Małgorzaty Domagalik, ponieważ hasła, pod którymi opisuje np ludzi z którymi przeprowadzała wywiady, bądź też ważne dla niej wartości, są ułożone alfabetycznie. Jest tutaj trochę anegdot, refleksji, ale też i tematów trudnych, zarówno z życia zawodowego jak i osobistego dziennikarki. Małgorzata Domagalik nie boi się ich i odważnie wyraża swoją opinię, bo jak sama pisze pod hasłem WŁASNE ZDANIE; "Posiadanie nie tyle własnych racji, co własnych poglądów zawsze wydawało mi się najcenniejsze. Nie tylko ich posiadanie, ale i bronienie tego, w co się wierzy. Do ostatniej kropli krwi. Nie idzie o sztukę dla sztuki, ale o to, że tylko w ten sposób można być wiernym samemu sobie. Idzie o to, żeby się nie sprzeniewierzać temu, w co się wierzy, tylko dlatego, że w danym momencie byłoby wygodniej wtórować innym." To książka nie tylko dla kobiet, choć napisała ją kobieta i dużo w niej o innych kobietach. Każdy może tu znaleźć dla siebie jakieś hasło a może czasem tylko zdanie, z którym się zgadza, które coś uzmysłowi a może nawet przyniesie pocieszenie i nadzieję. Ja również znalazłam takie zdanie i za to zdanie jak i za całą, wspaniałą książkę bardzo pani dziękuję, pani Małgorzato Wymagalik.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo