Dziewczyna ze Szczepankowa

Autorzy:
Maria Ulatowska
Jacek Skowroński
Wydawca:
Prószyński i Spółka - Prószyński Media (2018-2020)
Wydane w seriach:
Cykl Szczepankowski
Duże Litery
Duże Litery (Prószyński i S-ka)
ISBN:
978-83-8123-249-4, 978-83-8169-034-8
978-83-8169-602-9
Autotagi:
beletrystyka
druk
książki
powieści
proza
rodzina
2.5 (2 głosy)

Trzecia po "Pewnego lata w Szczepankowie" i "Niecodziennym upominku" część opowieści o ludziach, których połączył mazurski pensjonat. Młodzi Biernaccy dorastają. Braterstwo krwi Zojki i Krzyśka zostaje wystawione na próbę. Pojawienie się Izy, przebojowej dziewczyny z licencją pilota, sprawi, że Zojka odkryje w sobie coś, czego się nie spodziewała, Krzysiek zaś będzie musiał udowodnić, że dorównuje śmiałością nowej znajomej. Do akcji wkracza Jasiek, przystojny weterynarz z doktoratem. Helena rozstanie się z Waśką na zawsze, a babcię Krystynę zaskoczą złe wieści i antyterroryści. Dalsze losy bohaterów, których zachwyciły szczepankowskie klimaty i urok mazurskiego krajobrazu. Maria Ulatowska, autorka wielu książek obyczajowych, m.in. serii o Sosnówce, od 2014 roku pisząca powieści wspólnie z Jackiem Skowrońskim, autorem powieści sensacyjnych. Razem napisali dotychczas dwa kryminały obyczajowe, dwie powieści z historią w tle, jedną opowieść obyczajowo-przygodową, po czym postanowili wrócić do klimatów Sosnówki i tak rozpoczął się "Cykl Szczepankowski". Przed Państwem trzecia z czterech części tego cyklu.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Lekka i przyjemna.
  • Tym razem państwo autorzy uraczyli czytelników tak potwornym stekiem bzdur, że aż strach myśleć co będzie w kolejnej części. Być może ktoś dostanie Nobla i na pewno nie będzie w dalszym ciągu wiz do USA. Autorzy pisali chyba na zapas, bo wizy jak były tak obowiązują nadal. • Dla mnie to pisanina najniższych lotów, sprawdźcie sami.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo