Nowe czasy: Przeminą smutne dni

Autor:
Edyta Świętek
Lektor:
Kaja Walden
Wydawcy:
Wydawnictwo Replika (2018-2022)
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix (2007-2020)
Wydane w seriach:
Nowe czasy
Wielkie Litery
Czytak Larix
Duże Litery
ISBN:
978-83-66790-53-7, 978-83-67295-29-1
978-83-7674-737-8, 978-83-7674-751-4
Autotagi:
audiobooki
beletrystyka
druk
książki
powieści
proza
rodzina
4.1 (8 głosów)

Nowa Huta lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia zaczyna podupadać gospodarczo. Coraz trudniej o stabilne zatrudnienie, prywatni przedsiębiorcy wyzyskują pracowników, w obywateli uderzają zarówno wielkie afery gospodarcze, jak i drobni oszuści poszukujący łatwego zarobku. W tym chaotycznym otoczeniu bohaterowie powieści "Nowe czasy" szybko dorośleją i tracą młodzieńcze złudzenia. Przed Wiolettą rysuje się perspektywa samotnego macierzyństwa. Zespół muzyczny założony przez Adriana kończy działalność. Marek nie potrafi sobie poradzić z piętrzącymi się trudnościami po tym, jak jego ukochana padła ofiarą brutalnej napaści. Karol z bezsilnością obserwuje zmagania swoich dzieci z przeciwnościami losu i pomimo wielkiej determinacji nie jest w stanie im pomóc. W rodzinie Pawła Szymczaka również pojawiają się liczne zmartwienia - zaaferowani pogonią za pieniędzmi rodzice nie dostrzegają potrzeb własnej córki oraz tego, że dziewczynka popada w anoreksję. Powieść "Przeminą smutne dni" jest historią o trudnym dojrzewaniu i problemach, z jakimi zmagali się młodzi ludzie tuż po okresie przemian ustrojowych w Polsce. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Edyta Świętek - cykl : NOWE CZASY • cz. I - NIE PORA NA ŁZY • cz. II - PRZEMINĄ SMUTNE DNI • Ta dylogia wprowadza czytelnika w lata 90 - te, które przynoszą ogromne zmiany w życiu pokolenia Nowej Huty. Skończył się komunizm, odbyły wolne wybory, zniknęły znienawidzone symbole tych czasów, ale radość przyćmiewają trudy raczkującego kapitalizmu : bezrobocie, niekorzystne umowy o pracę, groza codziennego dnia, wzrastająca przestępczość,. Ale tez rozwój bazarów, pierwszych prywatnych przedsiębiorstw i pracodawców, często nieludzko wykorzystujących swych podwładnych i zaczyna raczkować rynek narkotyków. • Są to czasy, gdy w dorosłe życie wchodzi najmłodsze pokolenie Szymczaków i Pawłowskich, bohaterów wielotomowego "Spaceru Aleją Róż" • POLECAM tę drugą odsłonę nowohuckiej historii, nie tej podręcznikowej, ale tej wziętej prosto z życia, często przepełnionej goryczą i smutkiem, ale i też muzyką zespołów disco polo, muzyką chodnikową wówczas triumfującą. • Nadzieją, jaką rysuje autorka, jest wszechobecna rodzina, miłość i przyjaźń. Bo "siła więzi rodzinnych posiada wielką moc" (...) straciliśmy bliskie osoby i zawiódł nas członek rodziny. Ale (...) jesteśmy siłą. Póki trzymamy ze sobą (...) , póty nic nie może nas zniszczyć (...). To nadawało sens powojennym losom Szymczaków i i jest wykładnią życia bohaterów.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo