Przeminą smutne dni

Autor:
Edyta Świętek
Lektor:
Kaja Walden
Wydawcy:
Wydawnictwo Replika (2018-2022)
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix (2007-2020)
Wydane w seriach:
Nowe czasy
Wielkie Litery
Czytak Larix
ISBN:
978-83-66790-53-7, 978-83-67295-29-1
978-83-7674-737-8, 978-83-7674-751-4
Autotagi:
audiobooki
beletrystyka
druk
książki
powieści
proza
rodzina
4.1 (8 głosów)

Nowa Huta lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia zaczyna podupadać gospodarczo. Coraz trudniej o stabilne zatrudnienie, prywatni przedsiębiorcy wyzyskują pracowników, w obywateli uderzają zarówno wielkie afery gospodarcze, jak i drobni oszuści poszukujący łatwego zarobku. W tym chaotycznym otoczeniu bohaterowie powieści "Nowe czasy" szybko dorośleją i tracą młodzieńcze złudzenia. Przed Wiolettą rysuje się perspektywa samotnego macierzyństwa. Zespół muzyczny założony przez Adriana kończy działalność. Marek nie potrafi sobie poradzić z piętrzącymi się trudnościami po tym, jak jego ukochana padła ofiarą brutalnej napaści. Karol z bezsilnością obserwuje zmagania swoich dzieci z przeciwnościami losu i pomimo wielkiej determinacji nie jest w stanie im pomóc. W rodzinie Pawła Szymczaka również pojawiają się liczne zmartwienia - zaaferowani pogonią za pieniędzmi rodzice nie dostrzegają potrzeb własnej córki oraz tego, że dziewczynka popada w anoreksję. Powieść "Przeminą smutne dni" jest historią o trudnym dojrzewaniu i problemach, z jakimi zmagali się młodzi ludzie tuż po okresie przemian ustrojowych w Polsce. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Edyta Świętek - cykl : NOWE CZASY • cz. I - NIE PORA NA ŁZY • cz. II - PRZEMINĄ SMUTNE DNI • Ta dylogia wprowadza czytelnika w lata 90 - te, które przynoszą ogromne zmiany w życiu pokolenia Nowej Huty. Skończył się komunizm, odbyły wolne wybory, zniknęły znienawidzone symbole tych czasów, ale radość przyćmiewają trudy raczkującego kapitalizmu : bezrobocie, niekorzystne umowy o pracę, groza codziennego dnia, wzrastająca przestępczość,. Ale tez rozwój bazarów, pierwszych prywatnych przedsiębiorstw i pracodawców, często nieludzko wykorzystujących swych podwładnych i zaczyna raczkować rynek narkotyków. • Są to czasy, gdy w dorosłe życie wchodzi najmłodsze pokolenie Szymczaków i Pawłowskich, bohaterów wielotomowego "Spaceru Aleją Róż" • POLECAM tę drugą odsłonę nowohuckiej historii, nie tej podręcznikowej, ale tej wziętej prosto z życia, często przepełnionej goryczą i smutkiem, ale i też muzyką zespołów disco polo, muzyką chodnikową wówczas triumfującą. • Nadzieją, jaką rysuje autorka, jest wszechobecna rodzina, miłość i przyjaźń. Bo "siła więzi rodzinnych posiada wielką moc" (...) straciliśmy bliskie osoby i zawiódł nas członek rodziny. Ale (...) jesteśmy siłą. Póki trzymamy ze sobą (...) , póty nic nie może nas zniszczyć (...). To nadawało sens powojennym losom Szymczaków i i jest wykładnią życia bohaterów.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo