Dziecko Rosemary

Tytuł oryginalny:
Rosemary's baby
Autor:
Ira Levin (1929-2007) ...
Tłumacz:
Bogdan Baran
Wyd. w latach:
1988 - 2015
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
Więcej informacji...
4.5 (4 głosy)

Lata sześćdziesiąte XX wieku, Nowy Jork. Świeżo upieczone małżeństwo, Rosemary i Guy Woodhouse’owie, decydują się na wynajem apartamentu w Bramford, jednej ze starych, luksusowych kamienic, i to mimo złej sławy, z jakiej słynie ten budynek. Szybko zaprzyjaźniają się z sąsiadami, Castevetami, którzy wykazują niezwykłe zainteresowanie młodą parą. Po pewnym czasie Guy, początkujący aktor, dostaje wymarzoną rolę, a zaraz potem para decyduje się na dziecko. Rosemary zachodzi w ciążę podczas suto zakrapianego przyjęcia u Castevetów. Niemal od samego początku dręczą ją koszmary i halucynacje, dokucza jej uporczywy ból brzucha, a wokół niej zaczynają się dziać niewytłumaczalne zjawiska. Rosemary podejrzewa, że jej sąsiedzi nie są tym, za kogo się podają... „Dziecko Rosemary” to jedna z najsłynniejszych powieści grozy wszech czasów. Napisana w surowym, oszczędnym stylu, z niespieszną, misternie skonstruowaną fabułą i mistrzowsko budowanym napięciem została zekranizowana przez Romana Polańskiego. Filmowa wersja „Dziecka Rosemary” z popisową rolą Mii Farrow i niezapomnianą ścieżką dźwiękową, skomponowaną przez Krzysztofa Komedę, stanowi dziś kanoniczne dzieło w swoim gatunku.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Guy i Rosemary Woodhouse wprowadzają się do nowego mieszkania. Po krótkim czasie poznają starsze małżeństwo, które mieszka obok nich – Minnie i Romana Castevet. Pary zaprzyjaźniają się, spędzają razem czas. Marzeniem Rosemary jest dziecko. Gdy jej mąż, Guy, dostaje znaczącą rolę w spektaklu, para może w końcu pozwolić sobie na lepszy poziom życia i zaczynają starać się o potomka. • Dziecko Rosemary Iry Levina to klasyczna powieść grozy, która wielokrotnie przenoszona była na ekran. Książka doczekała się też adaptacji radiowej, w której wzięli udział Andrzej Ferenc, Agnieszka Pilaszewska, Janusz Bukowski, Krzysztof Chamiec, Hanna Stankówka, Teresa Lipowska, Tadeusz Borowski i Witold Skaruch. Wersja ta – z racji swojej formy – zachwyca przede wszystkim grą aktorską i nagraniem. Czasem głosy są cichsze, czasem głośniejsze, w zależności od tego, gdzie stoją bohaterowie. Dzięki temu i innym dźwiękom słuchacz ma wrażenie, jakby oglądał spektakl teatralny. • Głównym wątkiem jest ciąża Rosemary i związane z nią dziwne zachowania bliskich osób. Jej sąsiedzi stają się nadopiekuńczy wobec niej, mąż nią kieruje, kobieta musi pić mikstury, które przygotowuje dla niej Minnie i chodzić do lekarza, którego jej wybrano. Z pozoru wszystko wygląda normalnie – wszyscy o nią dbają. Jednak Rosemary zaczyna coś podejrzewać. Ma halucynacje, koszmary. Mąż zachowuje się dziwnie, nie potrafi wytłumaczyć swoich wybuchów. Kobieta poddaje się innym, jednak jej podejrzenia pchają ją do sprawdzania pewnych rzeczy. Niestety zdradza się z każdym swoim pomysłem i przez to inni są o krok przed nią. Jednak czy to wszystko aby nie jest wytworem jej wyobraźni? Może stres pierwszą ciążą i porodem spowodował jej dziwne rozdrażnienie i podejrzliwość? • Momentami opowieść jest mroczna i tajemnicza, nie do końca wiemy, czego się spodziewać. Nie zabrakło wypadków, które nagle burzą wszystkie plany głównej bohaterki. Czy jest bezpieczna? Czy jej dziecko jest zagrożone? Dlaczego tak nagle sąsiedzi zaczęli się nią interesować? I dlaczego kobieta ma wrażenie, że dzieje się z nią coś niedobrego? • Dziecko Rosemary to klasyka powieści grozy, jedna z najbardziej znanych opowieści tego gatunku. Historia jest klimatyczna, zagadkowa i mroczna, choć wcale nie jest krwawa jak większość dzisiejszych książek tego nurtu. Klimat budują tu tajemnica, aura niepokoju towarzysząca bohaterce. Na dodatek słuchowisko jest świetnie zrealizowane, choć słychać, że ma już kilkanaście lat. Agnieszka Pilaszewska gra fantastycznie, wczuwa się w rolę, potrafi oddać emocje towarzyszące jej postaci. Świetnie się tego słucha. Nagranie ma nieco ponad dwie godziny, więc w sam raz na spacer czy podróż. • I choć spodziewałam się czegoś znacznie mocniejszego, nie jestem rozczarowana. Dziecko Rosemary to jeden z tych utworów, które warto znać. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji, zachęcam do sięgnięcia po książkę albo po słuchowisko – to drugie szczególnie gorąco polecam tym, którzy nie mieli szans na wysłuchanie audiobooków. Może forma słuchowiska was przekona, że to naprawdę świetna sprawa.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autorzy:Ira Levin (1929-2007) Bogdan Baran Izabella Bukowska-Chądzyńska Krzysztof Komeda-Trzciński (1931-1969)
Tłumacz:Bogdan Baran
Zdjęcia:William A Fraker (1923-2010)
Reżyseria:Roman Polański
Scenariusz:Roman Polański
Lektorzy:Mia Farrow John Cassavetes (1929-1989) Ruth Gordon (1896-1985)
Ilustracje:Barbara Ziembicka Barbara Ziembicka-Sołtysik
Wydawcy:Rebis (2004-2015) Dom Wydawniczy Rebis (2004-2015) Wydawnictwo Bauer (2010) Hachette Livre Polska (1997-1998) Hachette Livre (1997) Phantom Press International (1992) Wydawnictwo Literackie (1988) Hachette
Serie wydawnicze:Salamandra Książka do Kieszeni Książka do Kieszeni - Hachette Seria Książka do Kieszeni Horror Horror - Phantom Press Książka do Kieszeni - Wydawnictwo Dolnośląskie. Literatura Piękna
ISBN:2-012-60006-9 83-08-01883-1 83-7075-235-7 83-7301-574-4 978-83-7510-071-6 978-83-7818-626-7 978-83-7818-784-4
Autotagi:audiobooki beletrystyka CD dokumenty elektroniczne druk epika książki literatura literatura piękna MP3 nagrania powieści proza zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 32 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo