Obietnica:

historia, którą napisało życie

Autorzy:
Henryka Paśnik
Arkadiusz Paśnik
Arkadiusz ks Paśnik
Lektorzy:
Joanna Jeżewska
Marcin Przybylski
Wydawcy:
Częstochowa (2015)
Edycja Św. Pawła (2015)
Edycja Świętego Pawła (2014-2015)
Święty Paweł (2014)
ISBN:
978-83-7797-325-7, 978-83-7797-492-6
Autotagi:
audiobooki
CD
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
MP3
5.0

Dworzec. Ktoś przeraźliwie krzyczy. Jacyś ludzie o twarzach upiorów chwytają moje rodzeństwo i wrzucają do bydlęcych wagonów. Na peronie leży w kałuży krwi noworodek. Malutka dziewczynka, córeczka naszych sąsiadów. Wszystko płonie. Z głośników słychać przeraźliwe słowa: „Stacja Sybir”. Uderza we mnie tłum ludzkich szkieletów. Spadam na szyny. Pragnę uciec przed pędzącym pociągiem, który jest coraz bliżej i bliżej. Ciało odmawia posłuszeństwa. Paraliżuje mnie strach. Gwizd maszyny wyrywa mnie ze snu. Jeszcze słyszę wycie ludzi i pociągu, jeszcze widzę krew i twarze demonów. Wracam z piekła, które wciąż żyje w moich snach. Mówię sobie: Już dobrze, to tylko sen, zły sen. Znów zasypiam, śnię głód, którego „tam” doświadczyłam. Budzi mnie mój własny krzyk. Już nie zasnę tej nocy. Będę do świtu palić światło, będę czytać, będę się modlić. Będę złościć się na samą siebie, że po sześćdziesięciu latach wciąż boję się ciemności. Dlaczego nie potrafię otrząsnąć się z przeszłości? Tak rozpoczyna się historia Heni, która pewnej zimowej soboty 1940 roku została brutalnie wyrwana z domu i z dziewczęcych marzeń o pięknym życiu. Ludzie o twarzach upiorów przepędzili ją przez kolejne stacje życia, coraz dalej i dalej od rodzinnych stron, a potem i od tych, których kochała. Co ją trzymało przy życiu? Jak w miejscu, w którym bliżej ludziom do śmierci niż do życia, można poznać prawdziwą miłość? Czy obietnice, które złożyła na tej nieludzkiej ziemi, udało się wypełnić? Dlaczego ta historia dziś powraca i znów budzi tyle emocji?
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Recenzja, którą piszę, jest powrotem do ksiązki, ktorą czytałam juz kilka lat temu, i która tak zapadła w moją pamięć, że postanowiłam do niej wrócić i napisac o niej choć w bardzo duzym skrócie. Zrobiła na mnie ogromne wrazenie, bardzo mnie poruszyła i myslę, że warto, a nawet trzeba, aby poznały ja inne osoby. Nie można obok niej przejśc obojetnie. • Ks. Arkadiusz Paśnik napisał tę książkę - wspomnienia, razem z babcią Henryką Paśnik, która opowiedziała mu swoją historię, przybliżając poruszajacą historię rodziny i przodków. Było to tak wstrząsajace doświadczenie, że autor postanowił ją zapisać • i udostępnić, aby cztelnicy dowiedzieli się, jak cięzkie zycie mieli ludzie, którzy zosatli wywiezieni do Kazachstanu • po napaści ZSRR na Polskę po 17 września 1939 roku. Dużo publikacji na ten temat juz powstało, ale ta ma wyjatkowy klimat. Straszne, wręcz okrutne sytuacje, przenikają się • z silną wiarą współautorki w walce o przeżycie jej i rodzeństwa w tamtych nieludzkich warunkach. Jest to też historia miłości, która rozkwitła w ciężkich czasach, i której owocem była matka autora Halina, która nigdy nie poznała swego ojca, poniewaz umarł on przed powrotem do Polski. Ks. Arkadiusz opisuje tez swoje przezycia z podróży do Kazachstanu, aby po latach odnależć grób swojego pradziadka Andrzeja Paśnika oraz odszukać zaginionego dziadka Grigorija i zgodnie ze złożoną przez babcię obietnicą, przywieźć prochy Andrzeja do Polski. Czy to sie udało i jakie były koleje losów pani Henryki i Jej rodziny poznacie czytajac te ksiażkę. • Dodam tylko, że poznanie losów rodziny spowodowało wielką zmianę w rodzinie autora, gdzie wczesniej było wiele cierpienia, niedomówień, gdzie każdy krył się ze swoimi przeżyciami. Spowodowało otwarcie na siebie nawzajem, wzrost miłości i wzajemnej wrażliwości. Poznacie prawdę, a prawda Was wyzwoli, i tak tez sie stało w tej rodzinie. Autor potraktował • tę ksiązkę, jako swojego rodzaju rodzinną terapię i mimo, • że bolesną, to jednak bardzo potrzebną, a co najważniejsze skuteczną. Bardzo zachęcam do siegniecia po tę niezwykłą • i głeboką ksiazkę. • Alina Czepiżak
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo