• Recenzja, którą piszę, jest powrotem do ksiązki, ktorą czytałam juz kilka lat temu, i która tak zapadła w moją pamięć, że postanowiłam do niej wrócić i napisac o niej choć w bardzo duzym skrócie. Zrobiła na mnie ogromne wrazenie, bardzo mnie poruszyła i myslę, że warto, a nawet trzeba, aby poznały ja inne osoby. Nie można obok niej przejśc obojetnie. • Ks. Arkadiusz Paśnik napisał tę książkę - wspomnienia, razem z babcią Henryką Paśnik, która opowiedziała mu swoją historię, przybliżając poruszajacą historię rodziny i przodków. Było to tak wstrząsajace doświadczenie, że autor postanowił ją zapisać • i udostępnić, aby cztelnicy dowiedzieli się, jak cięzkie zycie mieli ludzie, którzy zosatli wywiezieni do Kazachstanu • po napaści ZSRR na Polskę po 17 września 1939 roku. Dużo publikacji na ten temat juz powstało, ale ta ma wyjatkowy klimat. Straszne, wręcz okrutne sytuacje, przenikają się • z silną wiarą współautorki w walce o przeżycie jej i rodzeństwa w tamtych nieludzkich warunkach. Jest to też historia miłości, która rozkwitła w ciężkich czasach, i której owocem była matka autora Halina, która nigdy nie poznała swego ojca, poniewaz umarł on przed powrotem do Polski. Ks. Arkadiusz opisuje tez swoje przezycia z podróży do Kazachstanu, aby po latach odnależć grób swojego pradziadka Andrzeja Paśnika oraz odszukać zaginionego dziadka Grigorija i zgodnie ze złożoną przez babcię obietnicą, przywieźć prochy Andrzeja do Polski. Czy to sie udało i jakie były koleje losów pani Henryki i Jej rodziny poznacie czytajac te ksiażkę. • Dodam tylko, że poznanie losów rodziny spowodowało wielką zmianę w rodzinie autora, gdzie wczesniej było wiele cierpienia, niedomówień, gdzie każdy krył się ze swoimi przeżyciami. Spowodowało otwarcie na siebie nawzajem, wzrost miłości i wzajemnej wrażliwości. Poznacie prawdę, a prawda Was wyzwoli, i tak tez sie stało w tej rodzinie. Autor potraktował • tę ksiązkę, jako swojego rodzaju rodzinną terapię i mimo, • że bolesną, to jednak bardzo potrzebną, a co najważniejsze skuteczną. Bardzo zachęcam do siegniecia po tę niezwykłą • i głeboką ksiazkę. • Alina Czepiżak
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo