Nie żyłam samotnie

Autor:
Mira Zimińska-Sygietyńska (1901-1997) ...
Opracowanie:
Mieczysław Sroka (1929-2016)
Wydawcy:
Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe (1985-1988)
Związek Niewid (1987)
ISBN:
83-221-0340-9, 83-221-0340-3
Autotagi:
druk
książki
Więcej informacji...
4.5 (2 głosy)
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Nikt, tylko Ty… • Pani na Mazowszu, aktorka, pieśniarka, reżyserka, muza artystów, literatów i inte­lekt­uali­stów­, emancypantka, dama Orderu Orła Białego. • Urodziła się w 1901 roku jako Marianna Magdalena Burzyńska, zmarła w wieku 96 lat jako Mira Zimińska-Sygietyńska. Nieoficjalnie przyznawała się do odjęcia sobie kilku lat z metryki, co w tamtych czasach było zjawiskiem częstym, zwłaszcza wśród kobiet. Ponieważ bliski przyjaciel i niegdyś ukochany Marian Hemar nie spełnił jej prośby o napisanie biografii, postanowiła zrobić to sama. Udało się znakomicie! W autobiografii „Nie żyłam samotnie” opisała swoje bogate i długie życie. Dzieciństwo spędziła w teatrze płockim, w którym pracowali jej rodzice; matka jako bileterka i bufetowa, ojciec był dekoratorem. Debiutowała już w wieku 7 lat rolą Stasi w Ich czworgu G. Zapolskiej. Jako nastolatka śpiewała w chórze katedralnym i występowała w teatrze objazdowym. Mając 18 lat zadebiutowała w Warszawie w teatrzyku Miraż. W teatrze Qui Pro Quo zdobyła doświadczenie i sławę. Idealnie dopracowany wygląd, zgrabna figura, modne ubrania, wspaniała biżuteria szły w parze z ambicją i energią. Swoim wizerunkiem reklamowała drogie samochody, perfumy, futra. Podczas II wojny światowej została aresztowana i osadzona na Pawiaku. Uwolnienie jej przyniosło przykre konsekwencje. Podczas powstania warszawskiego występowała dla żołnierzy, a po wyjściu z Pawiaka nie zapomniała o towarzyszkach niedoli i pomagała im do końca. Z nieznanych powodów, w pełni swoich możliwości odeszła ze sceny. Wraz z drugim mężem, Tadeuszem Sygietyńskim w 1948 r. założyła i do swojej śmierci w 1997 r. prowadziła Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca Mazowsze. Dzięki niej zyskał on międzynarodową sławę. Niestety zespół, któremu poświęciła 40 lat życia nie mógł uczestniczyć w jej pogrzebie, gdyż przebywał wtedy na dużo wcześniej zako­ntra­ktow­anyc­h występach w Stanach Zjednoczonych. Mira spoczęła w Alei Zasłużonych na Powązkach. • Ciekawią Cię kulisy teatru czy kabaretu, lubisz dwudziestolecie, szukasz wartościowej lektury? To książka dla ciebie! Mira Zimińska jest także autorką książki Druga miłość mego życia. Książka dostępna w dwudziestu trzech filiach Biblioteki Kraków. • Biblioteka Kraków • Joanna Muniak
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autorzy:Mira Zimińska-Sygietyńska (1901-1997) Mieczysław Sroka (1929-2016)
Opracowanie:Mieczysław Sroka (1929-2016)
Lektor:Anna Romantowska
Wydawcy:Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe (1985-1988) Związek Niewid (1987)
ISBN:83-221-0340-9 83-221-0340-3
Autotagi:audiobooki dokumenty elektroniczne druk kasety magnetofonowe książki literatura literatura faktu, eseje, publicystyka nagrania zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 12 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo