Zbrodnia prawie doskonała

Autorzy:
Monika Całkiewicz
Iwona Schymalla
Wydawcy:
Wydawnictwo Naukowe PWN (2016)
IBUK Libra (2016)
ISBN:
978-83-01-18520-6, 978-83-01-18663-0
Autotagi:
druk
książki
1.5 (2 głosy)

· Czy zbrodnia jest wpisana w naturę człowieka? Czy praca na miejscu zbrodni choć trochę przypomina to, co widzimy w popularnych serialach kryminalnych? Jak zabezpieczyć rozebrane ciało ofiary przed wzrokiem niepowołanych osób, w tym dziennikarzy? Czy to zawód dla ludzi z mocnymi nerwami? Dlaczego wykrywalność sprawców zabójstw w Polsce jest tak wysoka? · Czy zdarza się, że ktoś jest niesłusznie oskarżony o tak straszną zbrodnię jak zabójstwo? · Ludzie zabijają, bo są bezradni, bo wpadli w chwilową wściekłość, bo szczerze nienawidzą kogoś? Jak to wygląda najczęściej? · Czy w przypadku składania zeznań przez dzieci nie ma ograniczeń wiekowych? · Czy musi istnieć podobieństwo w sposobie działania, uprowadzenia czy traktowania ofiary? Czy to też jest cecha wyróżniająca seryjnych zabójców? · Żyjemy w świecie, w którym zdarza się coraz więcej aktów terroru i zabójstw masowych. Czy te pojęcia są tożsame? Przestępstwo towarzyszy ludzkości od niepamiętnych czasów. Ludzi fascynuje zbrodnia zabójstwa, oglądają filmy kryminalne, czytają książki o mordercach. To temat, który niezmiennie budzi zainteresowanie. W kolejnym tytule z serii „Bez tajemnic” Iwona Schymalla rozmawia z prof. Moniką Całkiewicz, która przez lata jako prokurator zajmowała się badaniem miejsc zbrodni. O zabójstwie i różnych aspektach z nim związanych. O tym, że każdy sprawca przestępstwa może być wykryty, czasem po wielu latach, i ukarany. O tym, jakie prawa w procesie karnym ma pokrzywdzony i oskarżony, o metodach wykrywania i dowodzenia przestępstw, o tym, kiedy warto skorzystać z pomocy prawnika. Książka z dziedziny kryminologii, przeznaczona dla osób zainteresowanych kryminalną historią współczesnej Polski. Książka ma charakter interdyscyplinarny, zawiera informacje z zakresu prawa karnego materialnego, procesowego, kryminalistyki, medycyny i psychologii sądowej.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Jeśli lubicie czytać kryminały, jesteście fanami programów telewizyjnych typu: „Sędzia Anna Maria Wesołowska” czy „W11” to książka ta będzie dla Was ciekawym uzupełnieniem wiedzy, a przy okazji przekonacie się czy oglądane programy mają coś wspólnego z prawdą i jak wyglądają prawdziwe rozprawy oraz dochodzenia. • W „Zbrodni prawie doskonałej” znajdziemy informacje na temat profilerów, ich pracy i roli podczas śledztwa. • Dowiemy się jak wyglądają przesłuchania w tym również przesłuchania dzieci. • Zostaną wyjaśnione nam takie kwestie jak: różnica między dowodem poszlakowym, bezpośrednim i pośrednim, czym jest modo operandi sprawców zabójstw, czym różni się sprawca od przestępcy. • Poruszony jest również temat kobiet zbrodniarek, seryjnych morderców i zabójców masowych. • Przeczytamy też na czym polega praca Archiwum X. • Książka podzielona jest tematycznie na rozdziały, a każdy z nich jest podsumowany kilkoma zdaniami, co przypadło mi do gustu, bo pozwala wychwycić najważniejsze rzeczy i utrwalić je. • Ważne jest, by podczas czytania odłożyć inne obowiązki na bok oraz zapewnić sobie spokój tak aby nic nas nie rozpraszało, tylko wtedy będziemy mogli skupić się na lekturze i tym by jak najlepiej zrozumieć poruszone zagadnienia, a także wyciągnąć z tej książki jak najwięcej wartościowych i ciekawych informacji. • Mimo, że jest to dobra pozycja i polecam ją osobą, które chcą poznać podstawy z zakresu wiedzy o przestępczości głównie w Polsce (zwłaszcza, że jej przeczytanie to kwestia jednego/dwóch wieczorów) to osobiście przyznam, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Niestety nie zaspokoiła ona mojej ciekawości i czuję lekki niedosyt po tej lekturze.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo