• Jeśli lubicie czytać kryminały, jesteście fanami programów telewizyjnych typu: „Sędzia Anna Maria Wesołowska” czy „W11” to książka ta będzie dla Was ciekawym uzupełnieniem wiedzy, a przy okazji przekonacie się czy oglądane programy mają coś wspólnego z prawdą i jak wyglądają prawdziwe rozprawy oraz dochodzenia. • W „Zbrodni prawie doskonałej” znajdziemy informacje na temat profilerów, ich pracy i roli podczas śledztwa. • Dowiemy się jak wyglądają przesłuchania w tym również przesłuchania dzieci. • Zostaną wyjaśnione nam takie kwestie jak: różnica między dowodem poszlakowym, bezpośrednim i pośrednim, czym jest modo operandi sprawców zabójstw, czym różni się sprawca od przestępcy. • Poruszony jest również temat kobiet zbrodniarek, seryjnych morderców i zabójców masowych. • Przeczytamy też na czym polega praca Archiwum X. • Książka podzielona jest tematycznie na rozdziały, a każdy z nich jest podsumowany kilkoma zdaniami, co przypadło mi do gustu, bo pozwala wychwycić najważniejsze rzeczy i utrwalić je. • Ważne jest, by podczas czytania odłożyć inne obowiązki na bok oraz zapewnić sobie spokój tak aby nic nas nie rozpraszało, tylko wtedy będziemy mogli skupić się na lekturze i tym by jak najlepiej zrozumieć poruszone zagadnienia, a także wyciągnąć z tej książki jak najwięcej wartościowych i ciekawych informacji. • Mimo, że jest to dobra pozycja i polecam ją osobą, które chcą poznać podstawy z zakresu wiedzy o przestępczości głównie w Polsce (zwłaszcza, że jej przeczytanie to kwestia jednego/dwóch wieczorów) to osobiście przyznam, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Niestety nie zaspokoiła ona mojej ciekawości i czuję lekki niedosyt po tej lekturze.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo